Eurosieroctwo to stan, w którym rodzice nie mogą pełnić funkcji rodzicielskich ze względu na stałą lub czasową migrację zarobkową. Pozostawione w kraju dzieci są pod opieką rodziny lub placówek opiekuńczo-wychowawczych. Brak opieki rodzicielskiej negatywnie wpływa na ich rozwój. Kiedy kraj opuszcza jeden z rodziców, drugi musi pełnić więcej ról, struktura rodziny jest zaburzona, a dziecko traci męski (kiedy emigruje ojciec) lub kobiecy (kiedy emigruje matka) wzorzec. Sytuacja jednak jest dużo trudniejsza, kiedy na wyjazd decydują się oboje. Dzieci mogą czuć się, jak sieroty. Nie traktują też tymczasowych opiekunów - rodzeństwo czy dziadków, jako autorytet, dlatego dyscyplina zanika, a oddziaływania wychowawcze są słabsze. Emigracja rodziców ma także konsekwencje prawne. Kiedy nie ustanowią oni prawnych opiekunów dla dzieci, te nie mają żadnych praw. Jest to ważne szczególnie w sytuacji choroby czy pobytu w szpitalu. By nie doszło do takich wypadków, rodzice powinni zawiesić władzę rodzicielską i przekazać ją komuś innemu, odbywa się to jednak na drodze sądowej, dlatego często jest odbierane, jako kara. Nieobecność rodziców wpływa na postrzeganie własnego "ja" przez dziecko. Zostaje zaburzona jego samoocena, czuje się gorsze, bo zostało opuszczone przez rodziców. Dziecko często stara się ukryć swoje emocje, jednak niejednokrotnie dochodzi do ich eskalacji, co ma wpływ na relacje z rówieśnikami i nauczycielami. Niestety, często pedagodzy kierują się stereotypem wobec dzieci migrantów. Określają je jako zaburzone, wycofane, niepewne. Przyjmują przez to nieodpowiednie postawy wobec nich i nie udzielają im odpowiedniego wsparcia. W sferze rówieśniczej eurosieroty także mają problemy. Koledzy często powielają zachowania, które zauważą u dorosłych osób. Jeśli więc nauczyciele czy rodzice mają negatywne postawy wobec dzieci migrantów, oni będą robić to samo. Na kontakty z rówieśnikami ma też wpływ samoocena dziecka. Opuszczone przez rodziców, czuje się gorsze, może więc uważać, że nie jest wystarczająco dobre, by ktoś je polubił. Ze względu na tak duże konsekwencje, jakie niesie za sobą emigracja zarobkowa rodziców, konieczna jest pomoc instytucjonalna. Najważniejsza jest w niej diagnoza sytuacji i potrzeb rodziny - przede wszystkim dziecka - a także wsparcie materialne, prawne czy emocjonalne. Nie tylko szkoły mogą je zapewnić, do działań pomocowych powinny włączyć się też poradnie psychologiczne, policja czy kościół.
Euro-orphanhood is a condition in which parents can not perform parental functions due to permanent or temporary economic migration. Children left in the country are looked after by their families or care and educational institutions. Lack of parental care has a negative impact on their development. When a country leaves one of the parents, the other must play more roles, the family structure is disturbed, and the child loses the masculine (when the father emigrates) or the feminine (when the mother emigrates) pattern. However, the situation is much more difficult when both decide to go. Children can feel like orphans. They also do not treat temporary carers - siblings or grandparents, as an authority, which is why the discipline disappears and the educational actions are weaker. Emigration of parents also has legal consequences. When they do not set up legal guardians for children, they do not have any rights. This is important especially in case of illness or hospital stay. That it will not happen, parents should suspend parental authority and pass it on to someone else, but this is done in court, which is why it is often perceived as a punishment.The absence of parents affects the perception of the child's own "I". His self-esteem is disturbed, he feels inferior because he has been abandoned by his parents. The child often tries to hide his emotions, but often escalates, which affects relationships with peers and teachers. Unfortunately, often pedagogues are guided by the stereotype of children of migrants. They define them as disturbed, withdrawn, uncertain. They take inadequate attitudes towards them and do not provide them with adequate support.In the sphere of peers, euro-orphans also have problems. Colleagues often duplicate behavior that they will notice in adults. So if teachers or parents have negative attitudes towards children of migrants, they will do the same. The child's self-esteem also affects contacts with peers. Abandoned by his parents, he feels worse, so he may think that he is not good enough for someone to like him.Due to the large consequences of the emigration of parents, institutional assistance is necessary. The most important is the diagnosis of the situation and needs of the family - especially the child - as well as material, legal or emotional support. Not only schools can provide them, psychological counseling, the police or the church should also be involved in the assistance activities.
