Przystosowanie do kresu życia pacjenta z chorobą nowotworową objętego opieką hospicyjną

Wstęp: Choroba nowotworowa to w dalszym ciągu jedna z najczęstszych przyczyn umieralności na całym świecie. Każdy przypadek choroby jest traumatycznym przeżyciem nie tylko dla samego pacjenta, ale również dla jego najbliższego otoczenia. Począwszy od etapu oczekiwania na potwierdzenie diagnozy, aż do ostatnich chwil życia, funkcjonowanie fizyczne, społeczne, psychiczne, reakcje emocjonalne oraz przystosowanie do choroby podlegają przemianom. Należy zaznaczyć, iż nawet „wygrana” z chorobą nowotworową nie oznacza pozbycia się niepokojących uczuć i towarzyszących lęków co do rokowań na przyszłość, zaś konieczność pobytu w hospicjum często wiąże się ze świadomością kończącego się życia.Cel: Celem pracy była ocena wybranych aspektów przystosowania do kresu życia u pacjenta z chorobą nowotworową objętego opieką hospicyjną.Materiał i metody: Badaniem objęto 67-letniego mężczyznę z nowotworem złośliwym gruczołu krokowego z rozsiewem do kości. Aktualnie pacjent był hospitalizowany w związku z występującym ostrym zespołem bólowym. W pracy wykorzystano metodę indywidualnego przypadku. Użyte techniki badawcze to technika wywiadu, analiza dokumentacji medycznej, obserwacja osoby badanej. Narzędzia badawcze, którymi posłużono się w pracy to autorski kwestionariusz wywiadu, dokumentacja medyczna osoby badanej, Skala Akceptacji Choroby AIS, Szpitalna Skala Lęku i Depresji HADS, Skala Przystosowania do Choroby Nowotworowej Mini-MAC oraz Rotterdamska Lista Objawów RSCL.Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy wykazano u pacjenta średni poziom akceptacji choroby według skali AIS (19 pkt), a najczęściej stosowane główne strategie radzenia sobie z chorobą według skali Mini-MAC to strategia „ducha walki” i „pozytywnego przewartościowania”. Do głównych objawów obniżających jakość życia pacjenta należało martwienie się, zmęczenie, osłabienie, bóle pleców oraz drżenie rąk podczas wykonywania czynności.Wnioski: Choremu w sytuacji kresu życia towarzyszyły negatywne objawy fizyczne, jak i psychiczne. U chorych terminalnie istnieje związek między wieloaspektowym cierpieniem, a przystosowaniem do choroby. Akceptacja jej jest utrudniona z powodu odczuwanych, uciążliwych skutków.

Introduction: Neoplastic disease is still one of the most common causes of death in the world. Each such case is a traumatic experience not only for the patient, but also for their close environment. Starting with the phase of awaiting confirmation of the test results, through the last moments of life, it affects everyday functioning Patient’s adaptation to the illness changes as well. It should be noted that even a ’’victory’’ over a neoplastic disease does not equal getting rid of the anxiety connected to the prognoses or fears of a possible recurrence, while the necessity of a stay at a hospice is often connected to a realization of a life coming to an end.Aim: The purpose of this study was to evaluate selected aspects of end-of-life adaptation among patients with a neoplastic disease, under hospice care.Material and methods: The study involved a 67-year-old male prostate cancer with bone dissemination. Currently, the patient was hospitalized in connection with an acute pain syndrome. The work involved an individual case method. The research techniques used are the interview technique, analysis of medical records, and observation of the subject. The research tools used in the work are the author's questionnaire, medical documentation of the subject, AIS Scale Acceptance Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale HADS, Mini-MAC Scale Adaptation Scale and Rotterdam Symptoms List RSCL.Results: The study presented the medical history of a patient diagnosed with a prostate gland neoplasm in 2017 – under hospice care. The conducted analysis showed the patient to have moderate illness acceptance level according to the AIS scale (19 points). The most commonly used coping strategies according to the Mini-MAC scale were ’’fighting spirit’’ and ’’positive redefinition’’. The main symptoms reducing the quality of patient’s life were anxiety, tiredness, weakness, back pains and shaky hands, during everyday activities.Conclusions: At the end of life, the patient was accompanied by negative physical as well as psychological symptoms. In this situation, there is a connection between multi-faceted suffering and adaptation to the disease. Accepting it is difficult because of the perceived, onerous effects.