Nowela Marmurowy posąg autorstwa Josepha von Eichendorffa (1788–1857) została po raz pierwszy opublikowana w roku 1819. W utworze tym można dostrzec liczne opozycje zarówno na płaszczyznach krajobrazu, rzeczywistości oraz układu postaci, jak i wewnętrzne kontrasty głównego bohatera Floria. Autor wyraźnie podkreśla tu znaczenie wiary i Boga w życiu ludzkim. W drugim rozdziale został przedstawiony motyw przeciwieństw i kontrastów w epoce romantyzmu, dla której charakterystyczne jest wyróżnienie i podkreślenie funkcji ducha i materii. Celem pracy jest przedstawienie przeciwieństw występujących w noweli, wskazanie ich funkcji i wykazanie zależności pomiędzy nimi. W trzecim rozdziale nastąpiła analiza treści noweli Marmurowy posąg w odniesieniu do występujących tam przeciwieństw. Ich funkcje zostały omówione z uwzględnieniem kolejno występujących obszarów: krajobrazu, postaci kobiecych i postaci męskich. W obrębie krajobrazu można wyróżnić opozycję dnia i nocy, której towarzyszą charakterystyczne elementy pozwalające wyrazić wewnętrzne uczucia postaci. Ranek symbolizuje nowy początek, przywraca człowiekowi równowagę i umożliwia racjonalne myślenie. Noc to czas wydarzeń magicznych, które negatywnie wpływają na Floria, który właśnie wtedy ulega swoim ukrytym pragnieniom i żądzom. Ponadto kontrastują tu również ogród ożywionej z marmurowego posągu bogini Wenus w porównaniu z typową zieloną scenerią romantyczną (otwartymi przestrzeniami, górami, jaskiniami, lasami). Świat realny, który zostaje przedstawiony dość zwięźle w porze dnia i ma na człowieka dobry wpływ, kontrastuje ze światem snu i marzeń, który obszernie przedstawiony zdaje się być nieuchwytny i oddziaływać na człowieka negatywnie. Układ postaci również został zaprojektowany w sposób ukazujący przeciwieństwa, co ujęte zostało w rozdziałach dotyczących antagonistycznych postaci kobiecych oraz męskich. Opozycyjne jest również ich oddziaływanie na głównego bohatera. Kontrastywne pary tworzą tu Bianka i Wenus oraz Fortunato i Donati. Wenus, kobieta demoniczna, posiada magiczną moc i urzekając młodych mężczyzn swoim urokiem, doprowadza ich do załamania psychicznego. W opozycji do niej stoi Bianka, którą cechuje nadzwyczajna czystość i głębokie uduchowienie, co wyraźne nawiązuje do postaci Matki Boskiej. Bogini Wenus to uosobienie grzechu i pokus, natomiast Bianka symbolizuje prawdziwe uczucie oparte na wartościach moralnych i religijnych. Fortunato to człowiek doświadczony, który odróżnia dobro od zła i wobec protagonisty pełni rolę anioła stróża. Przeciwieństwem radosnego Fortunato jest mroczny rycerz Donati, który już swoim wyglądem zewnętrznym budzi strach i jest sojusznikiem Wenus, przypisanym również światu snu i nocy. W rozdziale czwartym zostały ukazane wewnętrzne kontrasty głównego bohatera. Florio balansuje na skraju dwóch światów (jawy i snu) zatracając się w nich, czemu towarzyszą sprzeczne emocje. W kryzysowym momencie bohater zostaje uratowany przez religijną pieśń, która swoją siłą zdaje się przezwyciężyć złe moce bogini Wenus i Donatiego reprezentujących rzeczywistość nierealną i pogaństwo. Wnioski opisane w ostatnim rozdziale pracy wskazują na to, że przeciwieństwa występujące w noweli Marmurowy posąg Josepha von Eichendorffa wyrażają jeden główny kontrast: dobro i zło. Na podstawie ukazanej historii można jednak stwierdzić, iż człowiek musi doznać także przykrych doświadczeń i cierpienia, aby osiągnąć pełną dojrzałość i świadomość emocjonalną.
Die romantische Märchennovelle „Das Marmorbild” von Joseph von Eichendorff (1788 – 1857) wurde 1819 veröffentlicht. Im Werk lässt sich auf viele Oppositionen hinweisen, die auf verschiedenen Ebenen auftreten, z.B. der Landschaft, Wirklichkeit und Figurenkonstellation. Die inneren Kontraste des Protagonisten sind bemerkenswert. Der Autor hat besonders die Rolle des Glaubens und Gottes im menschlichen Leben verdeutlicht. Im zweiten Kapitel wurde das Motiv der Kontraste und Gegensätze in der romantischen Epoche dargestellt, für die die Unterscheidung von dem Geist und der Materie charakteristisch ist. Das Ziel der Arbeit ist es, die auftretenden Gegensätze, ihre Funktionen und die Korrelationen zwischen ihnen darzustellen. Im dritten Kapitel wurde die Novelle „Das Marmorbild” in Bezug auf dort auftretende Gegensätze analysiert. Ihre Funktionen wurden unter Berücksichtigung der Landschaft, antagonistischer Frauen- und Männerfiguren besprochen. Auf der Ebene der Landschaft lässt sich die Opposition des Tages und der Nacht unterscheiden, die die charakteristischen Elemente begleiten, die den Ausdruck von inneren Gefühlen und Emotionen der Figur ermöglichen. Der Morgen symbolisiert den neuen Anfang, gibt dem Menschen neue Kräfte und stellt das Gleichgewicht wieder her. Die Nacht beeinflusst Florio negativ, weil er sich dann seinen Begierden unterordnet. Darüber hinaus kontrastiert hier der Venusgarten im Vergleich zur typisch romantischen, grünen Szenerie (die offenen Räume, das Gebirge, die Höhlen und Wälder). Die reale Welt beeinflusst den Menschen positiv im Gegensatz zur Traumwelt, die unbestimmbar zu sein scheint. Die Figurenkonstellation wurde auch so gestaltet, dass sie die deutlichen Kontraste darstellt, was in den Kapiteln über antagonistische Frauen- und Männerfiguren berücksichtigt wurde. Auch ihre Wirkung auf den Protagonisten ist opositionell. Die kontrastiven Paare repräsentieren hier Bianka mit Venus und Fortunato mit Donati. Im vierten Kapitel wurden die inneren Kontraste des Protagonisten dargestellt. Florio balanciert am Rande zweier Welten (Wach- und Traumzustand) und verliert sich in ihnen. Ihn begleiten die widersprüchlichen Emotionen. Im Krisenmoment wird Florio dank dem von Fortunato gesungenen, religiösen Lied gerettet, was die bösen und dunklen Kräfte der Göttin Venus und Donati zu überwinden scheint, die die Traumwelt und das Heidnische repräsentieren. Die im letzten Kapitel enthaltenen Schlussfolgerungen weisen daraufhin, dass die in Eichendorffs „Das Marmorbild” auftretenden Gegensätze einen deutlichen Hauptkontrast ausdrücken: das Gute und das Böse. Aufgrund dargestellter Analyse kann man jedoch feststellen, dass der Mensch auch die schwierigen Erlebnisse und das Leid in seinem Leben erfahren muss, um die volle Reife und emotionelles Selbstbewusstsein zu erreichen.
In the ‘The Marble Statue’ short story written by Joseph von Eichendorff (1788–1857) which was published in 1819, one can notice numerous dissidences when it comes to landscape’s planes, reality and characters’ composition as well as inner contrasts of the main character Florio. The author clearly emphasizes the meaning of faith and God in human life. The motive of opposites and contrasts in the Romantic Era is presented in the second chapter. The purpose of the thesis is to present dissidences found in the novella, indicate their functions and demonstrate dependences between them. In the third chapter, there is an analysis of the content of ‘The Marble Statue’ novella as far as existing contrasts are concerned. Their functions have been explained with regard to existing spheres: the landscape, female characters and male characters. Within the landscape one can distinguish the opposition of the day and night which is accompanied with characteristic elements allowing inner feelings of characters to be expressed. Moreover, there is a comparison of the goddess Venus’s garden and typical green romantic scenery. Layout of characters and their influence on the protagonist were also designed in a way that shows antagonisms which were encompassed in chapters regarding adversarial female and male characters. Bianka and Venus as well as Fortunato and Donati form contrastive couples. Venus, a demonic woman, has a magic power. By entrancing young men, she leads to their mental breakdown. Bianka, on the contrary, symbolizes unusual purity and deep faith which clearly comes back to the figure of Mother of God. The Venus goddess is the embodiment of sin and temptations, whereas Bianka symbolizes the real feeling based on moral and religious values. Fortunato is an experienced man which differentiates good from evil and he acts as the guardian angel of the protagonist. Dark knight Donati is the antagonism of the cheerful Fortunato. Donati is the ally of Venus and he is also assigned to the world of dream and night. In the fourth chapter, inner contrasts of the main character are presented. They are determined by the state in which the main character is a the moment. Florio treads a fine line of two worlds (awake and dream), losing himself in both and it is accompanied by contradictory emotions. Conclusions described in the last chapter of the thesis indicate that antagonisms existing in ‘The Marble Statue’ novella express one main contrast: juxtaposition of good and evil. Based on the history presented in the novella, one can write that a human learn sad experience and distress in order to reach full maturity and emotional awareness.
