Tęsknota za dzieciństwem w opowieściach o Alicji Lewisa Carrolla

Tęsknota za dzieciństwem odgrywa istotną rolę w powieściach Charlse’a Dodgsona, ponieważ w prywatnym życiu odczuwał on silne emocjonalne przywiązanie zarówno do dzieci jak i do własnych wspomnień. Źródło tejże nostalgii nie jest potwierdzone, jednak ma ona powiązania z dzieciństwem Dodgsona, które umocniło w nim wartości, które często występowały w wiktoriańskiej literaturze, takie jak sentymentalność oraz strach przed przemijaniem. Niektórzy podejrzewają jednak, że autor posiadał „mroczną stronę”, która miała obiawiać się w jego niezupełnie niewinnej relacji z Alicją Liddell, dziewczynką, która później stała się pierwowzorem słynnej bohaterki. Pierwszy rozdział mojej pracy poświęcony jest okolicznościom, w jakich nostalgia Dodgsona powstała. W drugim, poprzez analizę jego dzieł, Alicji w Krainie Czarów oraz Alicji Po Drugiej Stronie Lustra, wykazuję w jaki sposób dzieciństwo oraz dorosłość zostały pokazane przez autora w jego powieściach. Nostalgia Dodgsona skrywa uczucie zazdrości, które pojawiło się, gdy jego przyjaciółka Alicja zaczęła dorastać i oddaliła się od niego. Dodgson zrozumiał, że dorastanie to podróż, którą każdy musi odbyć sam. Ostatni rozdział poświęcony jest analizie zmian jakie zaszły w relacji Dodgsona z Alicją Liddell oraz tego, w jaki sposób zmiany te wpłyneły na obraz dzieciństwa w jego powieściach.

Charles Lutwidge Dodgson’s Alice Books center on the theme of childhood nostalgia. It is not out of question that his sentimentality stemmed from his Victorian upbringing but, to some interpreters, Dodgson’s letters and diaries hint at the existence of a dark side of the famous author. These accusations are intrinsically connected to the figure of Alice Liddell who was the prototype of his famous heroine. In my thesis I discuss how Dodgson’s nostalgia originated through the analysis of his biography and private writings. Moreover, I present how Dodgson’s treatment of childhood and adulthood in his Alice Books suggests the author’s affection for the former and a strong contempt for the latter. The last chapter centers on how Dodgson’s approach to childhood became the source of his sorrow in later life, as evident in the two novels and the framing poems. As Alice started to approach maturity and her friendship with Dodgson started to wither, he realized the pain of what most parents call “leaving the nest”: growing up is a journey, but one which the child has to take alone.