Zaburzenia depresyjne u pacjentów z cukrzycą typu 2

Diabetes mellitus is characterized by the occurrence of impaired glycemic levels. Complications caused by diabetes type 2 can lead to impaired functioning of patients. In the treatment of diabetes, pharmacological therapy, lifestyle modification and patient education are important. Depressive disorder is found in many people with somatic diseases. Problems with decision-making impact negatively on cooperation with these patients. Co-occurrence of these two deteriorates the course of disease and prognosis. Depressive disorder is a group of mental disorders characterized primarily by subjective feelings of depressed mood and anhedonia. Many people live with undiagnosed depressive disorders for the whole life. The goal was to assess the severity of depressive disorder and related factors in patients diagnosed with diabetes type 2. Within this thesis a diagnostic survery was conducted, followed by complex interviews with patients. The statistical tools used are: Author's Interview Questionnaire, Beck Depression Inventory, SES Self - Esteem Scale, MHLC – The Multidimensional Health Locus of Control Scale. The research took part 106 interviewees in age 35 – 64, at a Metabolic Disease Department University Hospital in Kraków.The average assessment of the severity of depressive disorder subjects was 12.07 points on the Beck scale, which testifies to mild depression. A higher risk of depressive disorder was in the case of unemployed patients and lower income. Difficulties in interpreting glycemic outcomes, insulin administration and meal preparation have affected the severity of depressive disorder. The therapeutic team should display sensitivity to mood changes in patients diagnosed with type 2 diabetes in order to quickly assess the occurrence of depressive disorders and to perform holistic care.

Cukrzyca charakteryzuje się występowaniem zaburzeń poziomu glikemii. Powikłania cukrzycy typu 2 mogą prowadzić do zaburzenia funkcjonowania osoby chorej. W terapii cukrzycy ważne jest leczenie farmakologiczne, modyfikacja stylu życia oraz edukacja pacjentów. Zaburzenia depresyjne stwierdza się u wielu osób z chorobami somatycznymi. Trudność w podejmowaniu decyzji wpływa negatywnie na współpracę z pacjentem. Współwystępowanie pogarsza przebieg i rokowanie. Zaburzenia depresyjne to grupa zaburzeń psychicznych, charakteryzująca się przede wszystkim subiektywnym odczuwaniem obniżonego nastroju oraz anhedonią. Zaburzenia depresyjne pozostają niezdiagnozowane u wielu osób. Celem pracy była ocena nasilenia zaburzeń depresyjnych i czynników z tym związanych u chorych z rozpoznaniem cukrzycy typu 2. W pracy wykorzystano sondaż diagnostyczny, a technikę wywiadu i skali. Użyte narzędzia to: autorski kwestionariusz wywiadu, Inwentarz Becka, Skala Samooceny SES, MHLC – Wielowymiarowa Skala Umiejscowienia Kontroli Zdrowia. Badanie zostało przeprowadzone wśród 106 osób w wieku 35 – 64 lat, leczonych w Oddziale Chorób Metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.Średnia ocena nasilenia zaburzeń depresyjnych badanych osób wyniosła 12,07 punktów w skali Becka, co świadczy o depresji łagodnej. Wyższe ryzyko wystąpienia zaburzeń depresyjnych, było w przypadku pacjentów bezrobotnych oraz z niższymi dochodami. Trudności z interpretacją wyników glikemii, podaniem insuliny i przygotowaniem posiłków, wpływały na stopień nasilenia zaburzeń depresyjnych. Pacjenci wymagający wsparcia oraz z obniżoną samooceną, mają większy stopień nasilenia objawów depresyjnych.