"Duszny" zwierzyniec jako obraz człowieka Platona

Animal metaphors have been often used in European culture. Philosophers used them from the antiquity till contemporary time. Animals illustrated thoughts and argumentations in their writings. Plato described almost full zoological garden in his dialogues. There are both domestic and wild animals alike, describe in literary, psychological, didactic or educational sense. The most famous animal, however, is a tortoise well known from Zeno of Elea defense of Parmenidean doctrines. A tortoise has been used in the writing of the most prominent philosophers like Aristotle, A. Shaftesbury, J. Locke, G.W. Leibniz, H. Bergson and B. Russell.

Metaforyka zoologiczna była wykorzystywana w wielu dziedzinach kultury europejskiej, sięgali po nią również filozofowie od czasów starożytnych po współczesne. W swoich pismach, przy okazji prowadzonych wywodów i argumentacji, nie tylko dotyczących mimetyzmu zwierzęcego i ludzkiego, przedstawiali licznych przedstawicieli świata zwierzęcego. Interesujący nas tu Platon zawarł w swoich dialogach cały niemal ogród zoologiczny, zawierający zwierzęta oswojone (koń, pies, osioł) i dzikie (lew, małpa), pełzające (wąż) i latające (gołąb, świerszcz, nietoperz). Największą jednak sławę zyskał prehistoryczny gad, użyty po raz pierwszy w argumencie Zenona z Elei. Żółw obecny był w dziełach najwybitniejszych filozofów, jak Arystoteles, Anthony Shaftesbury, John Locke, Gottfried W. Leibniz, Henri Bergson, czy Bertrand Russell, by ograniczyć się jedynie do najważniejszych. Poza tym ściśle filozoficznym użyciem było to również wykorzystanie literackie, psychologiczne, dydaktyczne, czy edukacyjne. Można postawić tezę, że im dalej było od filozofii tym bardziej każdy z poziomów czy typów przedstawień, pełniąc swoistą dla siebie funkcję, nasycony był retorycznością opisu.