Żywioł afirmacji. Koncepcja pamięci w filozofii Gillesa Deleuzea

Praca podejmuje temat pojęcia pamięci we wczesnej filozofii Gillesa Deleuze’a, wspartej głównie na dziełach „Różnica i Powtórzenie” oraz „Proust i Znaki”. W pierwszej części omawiana jest kategoria „poszukiwania” jako celu samego w sobie w kontekście analizy dzieła Marcela Prousta. Trzy deleuzjńskie figury symboliczne: Eros, Tanatos i Mnemozyne zostają opisane jako siły twórcze, dzięki którym pamięć staje się pośrednikiem wobec „transcendentalnego pola wirtualności” i „czystej przeszłości”. Zestawienie pamięci dobrowolnej (negatywnej) oraz mimowolnej (pozytywnej) stanowi treść drugiej części pracy. Zawierają się w niej trzy tezy o krytyce pamięci niewolicjonalnej – nieproduktywność, czasowa celowość oraz pseudopowtórzenie. W części trzeciej omawiane są dwie postawy poznawcze, traktujące pamięć jako część większego żywiołu twórczego (dydaktyka znaków) lub jako zreifikowane powtórzenie tego, co było (dydaktyzm odpowiedzi).

The work deals with the concept of memory in the early philosophy of Gilles Deleuze, supported mainly by the works "Difference and Repetition" and "Proust and Signs". The first part discusses the category of "exploration" as an end in itself in the context of the „In Search of Lost Time” by Marcel Proust. Three Deleuzian symbolic figures: Eros, Thanatos and Mnemozyne are described as creative forces, thanks to which memory becomes an intermediary towards the "transcendental field of virtuality" and the "pure past". The statement of voluntary (negative) and involuntary (positive) memory is the content of the second part of the work. It contains three theses about the critique of non-volitional memory - unproductivity, temporal purposefulness, and pseudo-repetition. In the third part, two cognitive attitudes are discussed, treating memory as part of a greater creative element (signs teaching) or as a reified repetition of „what was” (didactic response).