Aesthetics of suffering. Death and mourning in Tom Ford’s movies

Filmy Toma Forda „Samotny mężczyzna” i „Zwierzęta nocy” są często postrzegane jako piękne, ale płytkie. Jednakże wizualna uroda dzieł niekoniecznie wiąże się z brakiem głębi. Powodem, dla którego filmy te są tak oceniane, może być kariera reżysera, będącego projektantem mody. Niniejsza praca licencjacka poświęcona jest sposobom, w jakie Ford kładzie nacisk na motywy śmierci i żałoby właśnie poprzez specyficzną estetykę. Pierwszy i drugi rozdział skupiają się na podejściu reżysera do tematu umierania i traumy związanej z utratą. Analizują środki, za pomocą których Tom Ford wprowadza te motywy w „Samotnym mężczyźnie” i „Zwierzętach nocy”. Trzeci rozdział pokazuje różnice między literackimi pierwowzorami, napisanymi przez Christophera Isherwooda i Austina Wrighta, a filmowymi adaptacjami. Opisuje podobieństwa zmian, dokonanych przez Forda podczas przenoszenia książkowych historii na ekran. Porównuje także sposoby przedstawiania śmierci i żałoby, obrazując, że w obu przypadkach są one podobne i odbiegają od społecznie przyjętego konceptu postrzegania tych tematów. Tom Ford łączy cierpienie z niezwykłą estetyką, co sprawia, że jego filmy są niezwykłym doświadczeniem dla widza.

Tom Ford’s “A Single Man” and “Nocturnal Animals” are usually perceived as beautiful but shallow. However, the visual attractiveness does not necessarily mean the films have no depth. These assumptions are often associated with the director’s fashion career. The main purpose of this thesis is to describe Ford’s way of emphasising death and mourning through specific aesthetics. The first and second chapters are focused on the director’s approach to the subject of dying and mourning. They analyse the ways in which Tom Ford introduces these themes to the screen in “A Single Man” and “Nocturnal Animals”. The third chapter presents the differences between literary prototypes, written by Christopher Isherwood and Austin Wright, and their film adaptations. It shows the similarities of the modifications made by Ford while creating movies based on books. Also, it presents that in both cases the director depicts death and mourning in a similar way, departing from the social concept of perceiving these themes. He shows suffering with unusual aesthetics, which makes his films an extraordinary experience for the viewer.