Bezpieczeństwo Państwa Izraela w kontekście broni jądrowej – wybrane problemy

The topic of the nuclear capabilities of the State of Israel seems very interesting considering the fact that there is no official confirmation of having nuclear weapons in the Israeli armoury. The main purpose of the work was to consider the issue of nuclear weapons in the context of Israel's security and its place and function in Israeli defense strategy. The policy of nuclear opacity pursued by Tel Aviv from the mid-1960s to the present day suggests that nuclear weapons are used to implement the concept of deterrence. To understand the specific Israeli perception of security, the author outlines the characteristics of the Middle East region and the State of Israel itself, taking into account its war history. The papers includes the history of the development of Israel's nuclear program. Attention has been paid to three countries with which cooperation has contributed most to achieving nuclear development. The last part contains descriptions of the implementation of Israel's defense strategy in practice. Iraq, Syria and Iran serve as examples. Israel has taken action, twice with the direct use of the armed forces, against each of these states to prevent its potential capacity to produce its own nuclear weapons. The issue of Iran's nuclear program is not yet over and will most likely be relevant to Israel's security in the future.

Temat nuklearnych możliwości Państwa Izraela wydaję się bardzo interesujący zważywszy na fakt braku oficjalnego potwierdzenia posiadania w izraelskim arsenale broni jądrowej. Głównym celem pracy było rozpatrzenie kwestii broni nuklearnej w kontekście bezpieczeństwa Izraela oraz jej miejsca i funkcji w izraelskiej strategii obronnej. Polityka niejasności nuklearnej prowadzona przez Tel Awiw od połowy lat sześćdziesiątych do dnia dzisiejszego sugeruje, że broń atomowa służy do realizacji koncepcji odstraszania. Aby zrozumieć specyficzną izraelską percepcje bezpieczeństwa autor nakreśla zarys charakterystyki regionu Bliskiego Wschodu oraz samego Państwa Izraela z uwzględnieniem jego wojennej historii. W pracy zawarta jest historia rozwoju programu nuklearnego Izraela. Uwaga została zwrócona na trzy państwa z którymi współpraca najbardziej przyczyniła się do uzyskania rozwoju nuklearnego. Ostatnia cześć zawiera opisy realizacji strategii obrony Izraela w praktyce. Jako przykłady służą: Irak, Syria oraz Iran. Względem każdego z wymienionych państw Izrael podejmował działania, dwukrotnie z bezpośrednim użyciem sił zbrojnych, mające zapobiec potencjalnej zdolności do produkcji własnej broni jądrowej. Kwestia irańskiego programu nuklearnego nie jest jeszcze zakończona i najprawdopodobniej będzie mieć znaczenie dla bezpieczeństwa Izraela w przyszłości.