Zła wiara — koncepcja egzystencji nieautentycznej u Jeana-Paula Sartrea

To understand implications and sense of Sartrean bad faith, one must first present few other components of his ethics. Phenomenological ontology is the foundation of all his reflections – based on Husserl’s phenomenology he can distinguish two ontological types of being, being-for-itself and being-in-itself. Their logical untranslatability results in Sartre's atheism, anti-essentialism, the notion of freedom, and the constitution of Others as subjectivities equivalent to us.On the basis of these issues one can understand the mechanism of bad faith, which proposes the self-deception of the subject, transition between factuality and transcendence, and thus concealing the truth about human nature, which enables the subject to adopt essentialist philosophy.This means that bad faith leads to the formation of all ethical systems where there is an objective sanction responsible for the apriority of moral principles. This is all the more important because these systems are the only ones that are "stable" in society and are a well-trodden path for people in a non-authentic stance, who want to dismiss their responsibility for ethical choices by shifting axiological sanction from the subject to the object.

Aby zrozumieć implikacje i sens Sartre’owskiej koncepcji złej wiary, należy wpierw przytoczyć wybrane inne składowe etyki francuskiego egzystencjalisty. Ontologia fenomenologiczna jest niewątpliwie fundamentem wszystkich jego rozważań – zaczerpnięta od Husserla fenomenologia umożliwia mu wyróżnienie dwóch ontologicznych rodzajów bytu, tj. bytu-dla-siebie i bytu-w-sobie. Z ich logicznej nieprzekładalności wynika Sartre’owski ateizm, antyesencjonalizm, pojęcie wolności i ukonstytuowanie Innych jako równoważnych nam subiektywności.Na podstawie tych zagadnień można zrozumieć mechanizm złej wiary, który zakłada samookłamywanie się podmiotu, grę luster pomiędzy faktycznością i transcendencją, a co za tym idzie ukrycie prawdy o ludzkiej naturze przed człowiekiem, co umożliwia przyjęcie przez podmiot filozofii esencjalistycznej.Oznacza to, że zła wiara prowadzi do wytworzenia się wszelkich systemów etycznych, w których istnieje obiektywna sankcja odpowiedzialna za aprioryczność zasad moralnych. Jest to o tyle ważne, ponieważ te systemy jako jedyne są „stabilne” w społeczeństwie i są wydeptaną ścieżką dla ludzi w postawie nieautentycznej, którzy chcą oddalić od siebie odpowiedzialność za wybory etyczne poprzez przeniesienie sankcji aksjologicznej z subiektu na obiekt.