Sprawiedliwość klimatyczna: łączenie północy i południa w negocjacjach klimatycznych po Kioto

Skutki zmian klimatu są odczuwane nierównomiernie, przy czym najbiedniejsze i najbardziej narażone na skutki najbardziej ucierpią. Wpływ ten pokazuje współczesny paradygmat: ci, którzy najbardziej cierpią, są tymi, którzy w najmniejszym stopniu przyczynili się do tego. Dylemat ten wprowadza wielką kwestię dotyczącą sprawiedliwości, której międzynarodowe systemy prawa i zarządzania nie są mądrze przystosowane. Można powiedzieć, że ta nierównowaga wynika z dredy globalnej północy i południa, która pochodzi ze spuścizny kolonialnej. Zostało to wzięte na lata negocjacji klimatycznych, w których Północ stara się za wszelką cenę nie podważać swoich uprawnień politycznych i gospodarczych. W niniejszej rozprawie staram się wykorzystać koncepcję sprawiedliwości klimatycznej do połączenia puzzli Północy i Południa w celu stworzenia lepszych negocjacji po Kioto.

The impacts of climate change are experienced unevenly, with the poorest and vulnerable ones set to suffer the most. These impacts demonstrate a modern paradigm: those who suffer the most are the ones who contributed the least to it. This dilemma introduces a great justice issue, one that the international systems of law and governance are not wisely accomodating. It can be said that this imbalance derives from the Global North and South dreadlock, which comes from the colonial legacy. This has been taken to years and years of climate negotiations, in which the North tries by all costs to not have their political and economic powers undermined. In this dissertation, I attempt to use the concept of climate justice to bridge the North and South puzzle in order to create better post-Kyoto negotiations.