Przygotowanie pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów do samoopieki

Introduction: Osteoarthritis is one of the most common chronic diseases and is the main cause of pain in the musculoskeletal system. Complete cure of osteoarthritis is not possible, because the disease tends to progress. The main objectives of treatment are: reducing pain, improving joint function, inhibiting the progression of degenerative changes and educating patients. Therapy should be multidirectional and comprehensive. When preparing a sick person for self-care, it is necessary to familiarize him with such aspects as: maintaining physical activity and leading a healthy lifestyle, prevention of falls, use of orthopedic equipment, facilities that will facilitate daily functioning. Patients should know the methods of non-pharmacological and pharmacological treatment of pain, methods of rehabilitation, as well as the most important recommendations for diet.Aim: The aim of the study was to assess the preparation of patients with osteoarthritis for self-care.Material and methods: The study was conducted using diagnostic research tools, i.e.: own-author's questionnaire, Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC), The Basic Daily Life Assessment Scale (ADL) and the Nottingham Health Profile (NHP) Questionnaire. The study group was 55 patients diagnosed with osteoarthritis, hospitalized in the Rehabilitation Department, Specialist Hospital. J. Dietla in Krakow.Results and conclusion: The subjects were very well prepared for self-care (the average score is 47.56 out of 60 possible). The subjects presented a high level of knowledge of disease and disease management skills. Restrictions on self-care were associated with a functional condition. The relationship between gender and self-care preparation was demonstrated (women: M = 49.74; SD = 8.63; men: M = 42,71; SD = 8.07) and the number of hospitalizations and preparation for self-care (r = 0.29; p < 0.05). Women and people more likely to be hospitalized were better prepared for self-care.

Wstęp: Choroba zwyrodnieniowa stawów należy do najczęściej występujących chorób przewlekłych i jest główną przyczyna dolegliwości bólowych w układzie mięśniowo-szkieletowym. Całkowite wyleczenie choroby zwyrodnieniowej stawów nie jest możliwe, bowiem choroba ma tendencję postępującą. Głównymi celami leczenia są: zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa funkcji stawów, hamowanie postępu zmian zwyrodnieniowych oraz edukacja pacjentów. Terapia powinna być wielokierunkowa i kompleksowa. Podczas przygotowywania chorego do samoopieki, należy zaznajomić go z takimi aspektami jak: utrzymanie aktywności fizycznej i prowadzenie zdrowego trybu życia, profilaktyka upadków, używanie sprzętu ortopedycznego, udogodnień, które ułatwią codzienne funkcjonowanie. Chorzy powinni znać metody niefarmakologicznego i farmakologicznego leczenia dolegliwości bólowych, metody rehabilitacji, a także najważniejsze zalecenia dotyczące diety.Cel pracy: Celem prowadzonych badań była ocena przygotowania pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów do samoopieki.Materiał i metody: Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego, wykorzystując narzędzia badawcze tj.: kwestionariusz własnego autorstwa, Kwestionariusz Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC), Skala Oceny Podstawowych Czynności Życia Codziennego (ADL) oraz Kwestionariusz Nottingham Health Profile (NHP). Badana grupę stanowiło 55 pacjentów z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawów, hospitalizowanych w Oddziale Rehabilitacji, Szpitala Specjalistycznego im. J. Dietla w Krakowie. Wyniki i wnioski: Badani byli bardzo dobrze przygotowani do samoopieki (średni wynik punktowy to 47,56 pkt. na 60 pkt. możliwych). Badani prezentowali wysoki poziom wiedzy w zakresie choroby i umiejętności postępowania z chorobą. Ograniczenia w samoopiece wiązały się ze stanem funkcjonalnym. Wykazano zależność między płcią, a przygotowaniem do samoopieki (kobiety: M = 49,74; SD = 8,63; mężczyźni: M = 42,71; SD = 8,07) oraz ilością hospitalizacji a przygotowaniem do samoopieki (r = 0,29; p < 0,05). Kobiety i osoby częściej hospitalizowane byli lepiej przygotowani do samoopieki.