Zachowania agresywne wobec personelu medycznego na oddziałach neurologii i intensywnej opieki medycznej

AbstractIntroduction: Introduction: Medical staff are particularly vulnerable to aggressive behaviors during work. Aggressive behaviors of patients may result from numerous reasons, but in most cases they result from an illness. Aim: The aim of the dissertion was to analyze the occurrence of aggression against medical staff - (female nurses, male nurses, female doctor[s] and male doctors) in the departments of Neurology and Medical Intensive Care.Material and methods: The study was conducted among 100 people of medical staff in two hospital departments. The research period lasted from January to April 2020. A survey technique the SOVES questionnaire was used. The calculations were made with the SPSS 23 statistical program. The significance level was 0.05. Nonparametric tests were used in the analysis: Spearman's rank correlation test, Mann Whitney's U test, and chi-square test.Results: It was found that medical staff experience aggression, and most often it is verbal aggression. Neurology and Intensive Care departments do not differ in exposure to aggression. There are differences in dealing with aggression among medical staf as well as between women and men. From among the respondents, doctors and men were the best in dealing with verbal and physical aggression. There is no statistically significant relation between seniority and coping with aggression, however there is a relation between the occurrence of aggression and the obtained sense of support. There are differences in the assessment of support among nurses and doctors.Conclusions: Medical staff are often victims of aggression. The most commonly experienced form of aggression is verbal aggression. The examined wards do not differ in terms of exposure to aggression. It was shown that there are differences in coping with aggression - doctors and men do better. It was found that there is no relation between coping with aggression and work experience. People who have experienced verbal aggression and/or threats at the workplace rate support worse than people who have never experienced these types of aggression. Doctors rate support better than nurses.

StreszczenieWstęp: Personel medyczny jest szczególnie narażony na zachowania agresywne podczas pracy. Zachowania agresywne pacjentów mogą wynikać z wielu powodów, ale w większości przypadków wynikają z choroby.Cel: Celem pracy była analiza występowania agresji wobec personelu medycznego – (pielęgniarek, pielęgniarzy, lekarki i lekarzy) na oddziałach Neurologii i Intensywnej Opieki Medycznej.Materiał i metody: Badania przeprowadzono wśród 100 osób personelu medycznego dwóch oddziałów szpitalnych. Badania trwały od stycznia do kwietnia 2020 roku. Wykorzystano technikę ankietową z wykorzystaniem kwestionariusza SOVES. Obliczeń dokonano przy pomocy programem statystycznym SPSS 23. Przyjęto poziom istotności 0,05. Wykorzystano w analizie testy nieparametryczne: test korelacji rang Spearmana, test U Manna Whitney’a, test chi-kwadrat. Wyniki: Stwierdzono, że personel medyczny doświadcza agresji i najczęściej jest to agresja słowna. Oddziały Neurologii i ITM nie różnią się narażeniem na wystąpienie agresji. Istnieją różnice w radzeniu sobie z agresją pomiędzy personelem medycznym i istnieją różnice w radzeniu sobie z agresją pomiędzy kobietami i mężczyznami. Spośród badanych najlepiej radzą sobie z agresją słowną i fizyczną lekarze i mężczyźni. Nie istnieje istotny statystycznie związek między stażem pracy a radzeniem sobie z agresją, natomiast istnieje związek między występowaniem agresji, a poczuciem uzyskanego wsparcia. Istnieją różnice pod kątem oceny wsparcia pomiędzy pielęgniarkami/-rzami, a lekarzami. Wnioski: Personel medyczny często jest ofiarą agresji. Najczęściej doświadczaną formą agresji jest agresja słowna. Badane oddziały nie różnią się pod względem narażenia na agresję. Wykazano, że istnieją różnice w radzeniu sobie z agresją – lepiej radzą sobie lekarze i mężczyźni. Stwierdzono, że nie istnieje związek między radzeniem sobie z agresją a doświadczeniem zawodowym. Osoby, które doświadczyły agresji słownej i/lub gróźb w miejscu pracy gorzej oceniają wsparcie niż osoby, które nigdy nie doświadczyły tych rodzajów agresji. Lekarze, lepiej niż pielęgniarki/-arze oceniają wsparcie.