Status of Turkish loanwords in the modern Croatian language (attempts of classification)

In the 1990s, after the declaration of independence by Croatia, many Croatian linguists started to pursue a radical puristic language policy aimed at elimination of foreign elements from Croatian language, many Turkish loanwords either. The main purpose of the present publication is to investigate status, frequency and function of seven Turkish loanwords: ćošak, dućan, dugme, dušmanin, đubre, marama, maramica in modern Croatian. These words do have neutral synonyms that are native words and therefore, since 1990s, were exposed to purist activities pursued by the Croatian linguists in dictionaries and popular language guides. This paper attempts to compare thesis regarding this loanwords put forward by Croatian linguists with the usage in practise presented in online corpora. On this basis, regarding the intensity of language policy against Turkish loanwords as well as their frequency in journalistic and official texts, the preliminary classification of stylistically marked Turcisms was created.

W latach 90. XX wieku, wraz z ogłoszeniem przez Chorwację niepodległości, liczni chorwaccy językoznawcy zaczęli prowadzić intensywną purystyczną politykę językową mającą na celu usunięcie z języka elementów obcych, również wielu wyrazów tureckiego pochodzenia. Głównym celem niniejszej publikacji jest analiza statusu, frekwencji i funkcji siedmiu turcyzmów: ćošak, dućan, dugme, dušmanin, đubre, marama, maramica we współczesnym języku chorwackim. Są to wyrazy, które mają swoje rodzime neutralne odpowiedniki, w związku z czym od lat 90. XX wieku narażone były na purystyczne działania prowadzone przez chorwackich normatywistów na łamach poradników językowych oraz opracowań leksykograficznych. W artykule podjęto próbę konfrontacji zaleceń dotyczących wspomnianych zapożyczeń formułowanych przez chorwackich lingwistów z uzusem zawartym w korpusach internetowych. Na tej podstawie stworzono wstępną klasyfikację nacechowanych stylistycznie turcyzmów, biorąc pod uwagę intensywność polityki językowej prowadzonej wobec nich oraz frekwencję w tekstach publicystycznych i urzędowych.