Dwufazowe analogi insuliny oraz mieszanki insuliny ludzkiej : różnice istotne klinicznie : punkt widzenia diabetologa i kardiologa

W artykule omówiono istotne klinicznie różnice między dwufazowymi insulinami analogowymi a mieszankami insuliny ludzkiej stosowanymi u chorych na cukrzycę z punktu widzenia diabetologa i kardiologa. Wspólnym mianownikiem są hiperglikemia poposiłkowa - jako kluczowy czynnik odpowiedzialny za generowanie późnych powikłań o typie makroangiopatii - oraz hipoglikemia i jej wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Udowodniono związek przyczynowo-skutkowy między szczytowymi wartościami glikemii poposiłkowych a powikłaniami makronaczyniowymi. Dlatego też kontrola hiperglikemii poposiłkowej jest traktowana jako jeden z ważnych celów leczenia u chorych na cukrzycę. W licznych badaniach wykazano, że dwufazowy analog insuliny skuteczniej kontroluje glikemię poposiłkową u chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu z mieszanką insuliny ludzkiej. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do poważnych zaburzeń hemodynamicznych perfuzji wieńcowej, a w konsekwencji - do zawału serca lub udaru mózgu. Wydaje się, że występujące epizody łagodnej i ciężkiej hipoglikemii pogarszają rokowanie u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową w podobnym stopniu jak hiperglikemia. Dwufazowe analogi insuliny wykazują lepszy profil bezpieczeństwa w zakresie ciężkich i nocnych epizodów hipoglikemii, w porównaniu z mieszankami insuliny ludzkiej. Optymalne leczenie chorych na cukrzycę typu 2, a zwłaszcza pacjentów z chorobami układu sercowo- -naczyniowego, powinno się koncentrować na zapobieganiu hiperglikemii poposiłkowej i towarzyszących jej gwałtownym wahaniom glikemii, zaś w szczególności na unikaniu hipoglikemii. W obu tych aspektach dwufazowe analogi insuliny wypadają korzystniej, w porównaniu z mieszankami insuliny ludzkiej; są to różnice o istotnym znaczeniu klinicznym.

The article presents two different points of view regarding clinical use of biphasic insulin analogues and premixed human insulin: diabetologist and cardiologist. The common focus areas for both specialities are postprandial hyperglycaemia as a key factor responsible for macrovascular complications and hypoglycaemia and its potential influence on cardiovascular system. The prandial insulin response is an independent risk factor for cardiovascular disease. Recent clinical studies have strengthened the evidence for a causal relationship between postprandial hyperglycaemic peaks and macrovascular disease. PPG is targeted as an important parameter in treatment strategy. In several studies use of biphasic insulin analogues resulted in better postprandial plasma glucose control than similar regimens of premixed human insulin. Severe hypoglycaemia can lead to serious CV events. Episodes of mild and severe hypoglycaemia deteriorate the prognosis in diabetic patients with cardiovascular disorders to the same extent as hyperglycaemia. Biphasic insulin analogues therapy achieved better safety profile with the reduced number of major and nocturnal hypoglycaemic episodes compared to premixed human insulin. The optimal treatment of type 2 diabetic patients, especially these with cardiovascular diseases, should concentrate on avoiding postprandial hyperglycaemia and concomitant rapid glycaemic excursions, especially hypoglycaemia. In both aspects biphasic insulin analogues show clinically significant advantages compared with premixed human insulin