Antihypertensive treatment : importance of cost-effectiveness analysis

Wzrastające koszty opieki zdrowotnej zmuszają do prowadzenia analiz farmakoekonomicznych, mających na celu optymalizację wydatków. O ile korzyści wynikające z terapii można stosunkowo łatwo oszacować na podstawie wyników zakończonych programów terapeutycznych, to analiza kosztów jest bardziej skomplikowana, gdyż wymaga uwzględnienia nie tylko kosztów medycznych (cena leku, badań, hospitalizacji, leczenia powikłań itd.), ale również kosztów pośrednich. Analizy prowadzone w Polsce wskazują, że koszty leczenia nadciśnienia tętniczego wynoszą około 14 miliardów złotych rocznie. Z tej sumy na konsultacje lekarskie przypada 31%, hospitalizacje — 21%, badania laboratoryjne i diagnostyczne — 11%, a koszty leków stanowią jedynie 10%. Badania farmakoekonomiczne, prowadzone również w Polsce, porównujące koszty i skuteczność stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny starszej (enalapryl) i młodszej (peryndopryl) generacji, jednoznacznie wskazują na zmniejszenie kosztów całkowitych oraz lepszą skuteczność hipotensyjną w wyniku stosowania leku o długim czasie działania. Wyniki tych badań przekonują o konieczności rozszerzenia perspektywy spojrzenia na problem kosztów w leczeniu nadciśnienia. Opłacalność leczenia hipotensyjnego z zastosowaniem określonego leku należy oceniać zarówno na podstawie całkowitych kosztów terapii, jak i efektów jego stosowania.

The rising costs of medical care force us to perform pharmacoeconomic analyses aiming at cost optimalisation. Whereas the therapy benefits can be easily calculated based on the results of treatment programmes, the cost analysis is more complicated, because it requires considering not only medical costs (e.g. drug, diagnostic procedures, hospitalisation and treatment of complications) but also additional costs. Pharmacoeconomic analyses performed in Poland show that the cost of antihypertensive treatment is about 14 thousand million zloty per year. This sum consists of costs for medical consultations (31%), hospitalisations (21%), diagnostic procedures (11%) and drugs (only 10%). Pharmacoeconomic analyses, conducted also in Poland, comparing costs and effectivness of older (enalapril) and modern (perindopril) ACE inhibitors evidently show the reduction of total costs and better antyhypertensive efficacy with the use of longacting ACE inhibitors. The results of these studies prove the need of employing a wider perspective in considering problems of antihypertensive treatment costs. The cost-effectiveness of antihypertensive therapy should be evaluated on the basis of total therapy costs and the clinical effects of treatment.