INTRODUCTION. Metabolic activity of fat tissue underlines the metabolic syndrome witch is clearly associated with increased risk for coronary heart diseases.
The aim of the study was to asses the prevalence of
components of metabolic syndrome among obese
patients.
MATERIAL AND METHODS. We examined 216 patients with obesity. We assessed measurements:
weight, height, waist and hip circumference, free
fat mass by using bioelectric impedance spectroscopy (BODYSTAT 1500), blood pressure and lipid profile, plasma glucose and insulin level fasting and
2 hours post loaded 75 g of glucose, insulin resistance
(IR) was quantified using the homeostasis model assessment (HOMA). Metabolic syndrome was diagnosed using the NCEP ATP III (National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III) criteria.
RESULTS. Mean BMI was 42,3 (± 7,4) kg/m2. Metabolic syndrome was present among 131 (60,6%) individuals, and 70 (32,4%) meet 3 features, 53 (24,5%)
with 4 and 8 (3,7%) with 5. Glucose abnormalities
was higher in participants with metabolic syndrome (MS) among 560 (42,7%) patients vs. 7 (8,2%)
without metabolic syndrome (WMS). The group with
MS had statistically higher weight [117,3 (± 22,8)
vs. 107,1 (± 19,5) kg; p = 0,001], waist circumference [120,7 (± 15,2) vs. 113,5 (± 14,9) cm; p = 0,001]
and free fat mass [54,2 (± 15,3) vs. 48,9 (± 14,5) kg;
p = 0,006)] also had the highest fasting levels of
glucose [5,7 (± 1,7) vs. 4,8 (± 0,6) mmol/l;
p = 0,00002], insulin [21,4 (± 17,1) vs. 16,0 (± 13,0)
mIU/ml; p = 0,06] and HOMA-IR [5,7 (± 5,6) vs. 3,7
(± 3,1); p = 0,007]. Patients with SM had statistically higher level of total cholesterol [5,5 (± 0,9) vs. 5,1
(± 1,0) mmol/l; p = 0,004], triglycerides [2,1 (± 0,9)
vs. 1,3 (± 0,5) mmol/l; p = 0,00000] and lower level
of HDL-cholesterol [1,2 (± 0,5) vs. 1,4 (± 0,5) mmol/l;
p = 0,001]. Systolic blood pressure was higher in
MS group than WMS [141,9 (± 21,4) vs. 133,2
(± 22,0) mm Hg; p = 0,004].
CONCLUSIONS. The prevalence of metabolic abnormalities is very high among patients with morbid obesity. The number of components of metabolic syndrome increase with weight and waist circumference.
WSTĘP. Aktywność metaboliczna tkanki tłuszczowej
prowadzi do wystąpienia cech zespołu metabolicznego związanego ze zwiększonym ryzykiem chorób
układu krążenia. Celem badania była ocena częstości
zespołu metabolicznego w populacji chorych otyłych.
MATERIAŁ I METODY. Analizowano dane 216 pacjentów Poradni Leczenia Otyłości Kliniki Chorób Metabolicznych. Oceniano takie parametry, jak: masa ciała, wzrost, obwód pasa i bioder, ilość tkanki tłuszczowej, ciśnienie tętnicze oraz lipidogram, stężenia
glukozy i insuliny w surowicy na czczo i 2 godziny
po obciążeniu 75 g glukozy. Do oceny insulinowrażliwości zastosowano metodę HOMA. Zespół metaboliczny rozpoznano na podstawie kryteriów National Cholesterol Education Program Adult Treatment
Panel III (NCEP ATP III).
WYNIKI. Średni wskaźnik masy ciała (BMI, body mass
index) badanych wynosił 42,3 (± 7,4) kg/m2. Zespół
metaboliczny rozpoznano u 131 (60,6%) chorych, w tym
na podstawie 3 cech u 70 (32,4%), 4 — u 53 (24,5%)
oraz 5 — u 8 (3,7%) chorych. W grupie z zespołem
metabolicznym (ZM) zaburzenia gospodarki węglowodanowej stwierdzono u 56 (42,7%) chorych,
w grupie bez cech zespołu (BZM) — u 7 (8,24%). Chorzy z zespołem metabolicznym mieli istotnie większą
masę ciała [117,3 (± 22,8) vs. 107,1 (± 19,5) kg;
p = 0,001], obwód talii [120 (± 6,7) vs. 113,5
(± 14,9) cm; p = 0,001] oraz ilość tkanki tłuszczowej [54,2 (± 15,3) vs. 48,9 (± 14,5) kg; p = 0,006],
a także stężenia glukozy na czczo [5,7 (± 1,7) vs. 4,8
(± 0,6) mmol/l; p = 0,00002] i insuliny na czczo
[21,4 (± 17,1) vs. 16,9 (± 13,0) mIU/ml; p = 0,06].
Również insulinooporność, oceniana metodą HOMA,
była w tej grupie istotnie wyższa [5,7 (± 5,6) vs. 3,7
(± 3,1); p = 0,007]. Wykazano także znamiennie wyższe stężenie cholesterolu całkowitego [5,5 (± 0,9)
vs. 5,1 (± 1,0) mmol/l; p = 0,004)], triglicerydów
[2,1 (± 0,9) vs. 1,3 (± 0,5) mmol/l; p = 0,00000],
niższe stężenie cholesterolu frakcji HDL [1,2 (± 0,5)
vs. 1,4 (± 0,5) mmol/l; p = 0,0006] oraz znamiennie
wyższe ciśnienie skurczowe [141,9 (± 21,4) vs. 133,2
(± 22,0) mm Hg; p = 0,004].
WNIOSKI. U chorych z otyłością olbrzymią częściej
występują zaburzenia metaboliczne, stanowiące czynniki ryzyka chorób układu krążenia. Stwierdzono, że
natężenie elementów zespołu metabolicznego nasila się wraz ze wzrostem masy ciała i obwodu talii.
