Odczytanie funkcji czynu ciągłego jako klucz do interpretacji jego znamion i oceny postulatów dotyczących nowelizacji tej instytucji

In this disertation there was presented a provision of the Criminal code (art. 12) which regulates a question of commititng the continuous act, i. e. action performer pursuant to a premeditated intent, in short time – intervals, deemed to constitute a single crime. An attempt was made to explain its elements and to evaluate demands of changes connected with it. On this purpose, the first chapter focused on the task, which Polish criminal law has to fulfill. There was pointed that the continuous act became a part of the criminal law, not just a solution conected with a criminal procedure. Functions of the criminal law, postulated through centuries, were analysed, advantages and disadvantges of usage of the criminal law on different purposes were examined and the question what aims can be set to it, particularly in the light of Polish Constitution, was answered. The evolution of thinking about purposes of punishing during the 20th century was shown. There was made the attempt to answer to what should the continuous act referred to in paragraph 1 of the mantioned article lead taking into consideration aims of the criminal law and its changes illustraiting legislator's intentions (it was stated it is an aggravation of a criminal liability).In the second chapter there was tried to prove that above – mentioned purpose is possible to be dicovered in the light of legal results to which the continuous act referred to in the mentioned paragraph leads in an obvious way (and which because of this fact can be considered as intended by a rational legislator).In the third chapter different interpretations of elements of the continuous act were analysed and it was tried to answer which ones of them are correct, taking into considreration the aim that art. 12 § 1 of the Criminal code is to reach. In the fourth chapter it was tried to evaluate what attitude should we have to postulated changes in the art. 12, both realised in 2018 and these ones which were not completed (they should be estimated in perspective of the function of the continuous act dicovered in two fist chapters).

W niniejszej pracy omówiony został przepis Kodeksu karnego (art. 12), który reguluje kwestię popełnienia czynu ciągłego, tj. zachowań podjętych ze z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, uważanych za będące jednym przestępstwem. Podjęto próbę wytłumaczenia jego znamion oraz oceny postulatów zmian z nim związanych. W tym celu, w rozdziale pierwszym, zajęto się zadaniem, które ma do spełnienia polskie prawo karne. Wskazano, że czyn ciągły stał się częścią prawa karnego, a nie tylko rozwiązaniem związanym z procedurą karną. Przeanalizowano postulowane przez wieki funkcje prawa karnego, przyjrzano się zaletom i wadom używania prawa karnego w różnych celach i odpowiedziano na pytanie, jakie cele można mu postawić, w szczególności w świetle polskiej Konstytucji. Ukazano też ewolucję w myśleniu o celach karania na przestrzeni 20 wieku. Mając na uwadze cele prawa karnego oraz jego zmiany obrazujące intencje prawodawcy, spróbowano odpowiedzieć, do czego powinien prowadzić czyn ciągły określony w paragrafie pierwszym owego artykułu (stwierdzono, iż jest to obostrzenie odpowiedzialności karnej). W rozdziale drugim postarano się wykazać, że wyżej określony cel jest możliwy do udowodnienia na podstawie skutków prawnych, do jakich czyn ciągły ze wspomnianego paragrafu w oczywisty sposób prowadzi (a które w związku z tym można postrzegać jako zamierzone przez racjonalnego ustawodawcę). W rozdziale trzecim przyjrzano się różnym interpretacjom znamion czynu ciągłego oraz spróbowano odpowiedzieć na to, które są poprawne, biorąc pod uwagę cel, jaki ma do spełnienia art. 12 § 1 Kodeksu karnego. W rozdziale czwartym spróbowano ocenić jak należy podchodzić do postulatów zmian w brzmieniu art. 12, zarówno tych zrealizowanych w 2018 r., jak również tych, które nie doczekały się realizacji (a które oceniać należy w perspektywie odkrytej w dwóch pierwszych rozdziałach funkcji czynu ciągłego).