„Icones et miracula sanctorum Poloniae“— ryciny Giacoma Laura i Marcina Baroniusza w świetle działalności wydawniczej w Rzymie ok. 1600 r.

Niniejsza praca omawia grupę rycin znaną jaką „Icones et miracula sanctorum Poloniae”, wykonaną przez rzymskiego rytownika Giacoma Laura (1561-1650) we współpracy z polskim hagiografem Marcinem Baroniuszem (zm. 1610), w kontekście działalności wydawniczej w Rzymie okołu roku 1600. W pracy przedstawiono początki kariery Laura jako rytownika i jako wydawcy oraz omówiono jego strategię wydawniczą polegającą na dedykowaniu rycin ważnym osobistościom w zamian za spodziewaną rekompensatę finansową. Następnie zaprezentowano nieopublikowane wcześniej rysunki przygotowawcze autorstwa Pietera de Jodego I, pośredniczące między rycinami Laura a ich kopiami wydanymi w kolońskiej oficynie Petera Overradta kilka lat później, wysuwając hipotezę o możliwym zaangażowania Laura w wydanie nowych wersji swoich rycin. W dalszej części zidentyfikowano postaci adresatów dedykacji oraz zanalizowano formuły ikonograficzne poszczególnych rycin na tle źródeł hagiograficznych i kultury wizualnej w okresie potrydenckim.

This thesis discusses a group of prints known as "Icones et miracula sanctorum Poloniae" made by the Roman engraver Giacomo Lauro (1561-1650) in collaboration with the Polish hagiographer Marcin Baroniusz (died 1610) in the context of publishing practices in Rome around 1600. The paper presents the beginnings of Lauro's career as an engraver and a publisher and discusses his publishing strategy of dedicating prints to important personages in return for an expected financial compensation. Furthermore, it presents unpublished preparatory drawings by Pieter de Jode I, which served as an intermedium between Lauro’s engravings and their copies published a few yers later by Peter Overradt in Cologne, Germany. A hypothesis of Lauro’s involvement in the publication of new versions of his engravings is proposed. Last but not least, the dedicatees are identified and iconographic formulas of engravings are analysed in confrontation with hagiographic sources and visual culture of the post-Tridentine period.