Quality of life and its relationships with coping styles, sense of coherence and social support in patients with rheumatoid arthritis

Rheumatoid arthritis is a disease that can have a negative impact on every aspect of life and carries a risk of reducing patients' life satisfaction. The literature on the subject provides evidence that coping styles, sense of coherence and social support are crucial variables for quality of life. The aim of the research was to determine the relationships between these psychological variables and patients’ quality of life.The study involved 70 patients in late adulthood diagnosed with rheumatoid arthritis. The main research hypotheses were partially confirmed. The weak correlations between quality of life and task-oriented style, emotion-oriented style, sense of coherence with its components and perceived social support were demonstrated. The duration of the disease turned out to be a strong predictor of quality of life, whereas age and sense of manageability were significant predictors of the mental aspect of quality of life.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to schorzenie, które ze względu na specyfikę objawów i przewlekły charakter wywiera negatywny wpływ na niemal każdą sferę życia oraz niesie ryzyko obniżenia satysfakcji życiowej pacjentów. Literatura przedmiotu dostarcza licznych dowodów na to, że style radzenia sobie ze stresem, poczucie koherencji oraz wsparcie społeczne to zmienne mające istotne znaczenie dla jakości życia. Celem przeprowadzanych badań było więc określenie wzajemnych związków pomiędzy wybranymi zmiennymi psychologicznymi a subiektywnie ocenianą jakością życia u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów.W badaniach wzięło udział 70 pacjentów w okresie późnej dorosłości z diagnozą reumatoidalnego zapalenia stawów. Do pomiaru zmiennych wykorzystano Kwestionariusz Oceny Jakości Życia SF-36, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych CISS, Kwestionariusz Orientacji Życiowej SOC-29 oraz Wielowymiarową Skalę Spostrzeganego Wsparcia Społecznego MSPSS. Posłużono się analizą korelacji oraz analizą regresji liniowej.Główne hipotezy badawcze zostały częściowo potwierdzone. Wykazano istnienie słabych zależności korelacyjnych pomiędzy jakością życia a stylem skoncentrowanym na zadaniu i stylem skoncentrowanym na emocjach, poczuciem koherencji i jego składnikami oraz spostrzeganym wsparciem społecznym. Istotnym predyktorem jakości życia okazał się czas trwania choroby, a w przypadku mentalnego wymiaru jakości życia również wiek oraz poczucie zaradności.