The role of boredom and reinforced self-affirmation in context of retrospetive time judgments

W niniejszej pracy dokonano analizy związku między różnymi parametrami formułowanych sądów czasowych a sytuacyjnie wywoływaną nudą. Zbadano również potencjalny, interakcyjny wpływ wzmocnionej autoafirmacji w warunkach nudy na wspomniane parametry. Użyty paradygmat retrospektywny zakłada, że badani nie wiedzą, że będą proszeni o ocenę czasu trwania zdarzenia. W pracy przyjęto perspektywę funkcjonalną, związaną ze znalezieniem odpowiedzi na pytanie „po co coś służy?”, a nie jakie są wewnętrzne mechanizmy powstawania obserwowanego fenomenu. Badani zapoznawali się z instrukcją mająca na celu uwiarygodnienie manipulacji oraz spełnienie założenie o retrospektywności badania, następnie wypełniali wybrane pozycje z kwestionariuszy, na podstawie których prezentowano im fałszywe opisy osobowości, związane z procedurą wzmocnionej autoafirmacji. Następnie, opisywali sytuację z przeszłości, która wymagała od nich pracy w nudnych warunkach. Później oglądali film (nudny/kontrolny) i oceniali czas jego trwania. Szacowano również subiektywne oceny związane motywacją badanych. Stwierdzono, że w warunkach nudy tempo upływu czasu zdaje się mniejsze oraz, że zastosowanie wzmocnionej autoafirmacji w warunku nudy skraca oszacowania czasowe. Nie odnotowano wpływu nudy na obiektywnie mierzone oszacowania czasowe oraz motywację do kontynuacji pracy w nudnych warunkach. Nie odnotowano również wpływu wzmocnionej autoafirmacji w nudnych warunkach na odczucie tempa upływającego czasu, motywację do kontynuacji pracy, poziom znudzenia oraz stopień pewności formułowanych sądów czasowych.

Time perception can be examined under a prospective or a retrospective paradigm. The following study proposes a method to examine the relationship between subjective and objective temporal judgments and boredom as a state as well as potential influence of reinforced self–affirmation on time and motivation–related judgments. Subjects in this study were exposed to fake descriptions of their personality and then they had to recollect a memory of achieving success while working in monotonous conditions. That kind of manipulation can be treated as an act of self–affirmation reinforcement. After reading the personality description, subjects were exposed to boring/non–boring movie material and had to answer multiple time/motivation related questions. The results of this study suggest that boredom slows down the flow of time feeling and reinforced self–affirmation can shorten the objectively measured time judgments in boring condition (also making them more accurate). Boredom itself doesn’t affect time estimation and motivation to work under boring conditions continuation. There was also no significant effect of reinforced self–affirmation used in boring conditions on the flow of time feeling, estimated boredom level, level of confidence of the time–related judgments, and motivation to work under boring conditions continuation.