European Union in Lebanon. Opportunities and limits of engagement in a fragmented state

Present-day Lebanon was built on the basis of an agreement between religious communities. It allowed them to be represented in the government proportionally to their size. Despite good intents of the authors of this power sharing system, it has weakened state institutions in favor of informal networks of patronage and throughout the decades led to numerous intercommunal conflicts, fueled by regional actors. The European Union has been trying to counterbalance them and promote peace, dialogue, democratic principles and human rights by introducing certain instruments not just in Lebanon, but also in the entire Southern Neighborhood.The thesis aims to show the correlation between the confessional system and the degree of European Union’s involvement in Lebanon. For this purpose the author presented the evolution of the Lebanese model of power sharing and the problems related to it. The development of EU policy towards the Middle Eastern countries has also been explored. Finally, potential areas of cooperation and obstacles faced by the European Union were identified.Following the reflections of the thesis, one can find out that the European Union favors a stability and security in its neighborhood over the political reforms and for that reason it limits its own effectiveness and contributes to the system’s status quo and not to its disintegration. Therefore, the Union should support non-sectarian, grassroots actors by providing more substantial technical and financial aid for political reforms.

Współczesny Liban został zbudowany na ugodzie między wspólnotami religijnymi, dzięki której cieszą się proporcjonalną do ich wielkości reprezentacją w rządzie. Mimo dobrych intencji, taki system współrządzenia osłabił instytucje państwowe na rzecz nieformalnych sieci patronatu oraz sprawił, że przez kolejne dekady ludność narażona była na liczne konflikty międzywspólnotowe, podsycane przez regionalnych aktorów politycznych. Unia Europejska stara się być ich przeciwwagą i zarówno w Libanie, jak i we wszystkich krajach sąsiedztwa, promuje działania na rzecz pokoju, dialogu, demokracji oraz poszanowania praw człowieka przy wykorzystaniu określonych instrumentów.Praca została poświęcona analizie korelacji między systemem konfesyjnym a stopniem zaangażowania Unii Europejskiej w Libanie. W tym celu przedstawiono ewolucję libańskiego modelu współrządzenia i wynikające z niego problemy oraz opisano rozwój polityki unijnej wobec krajów bliskowschodnich. Na samym końcu wskazano potencjalne obszary współpracy oraz bariery, z jakimi musi zmierzyć się Unia.Z przeprowadzonych rozważań wynika, że Unia Europejska, przedkładając stabilność i bezpieczeństwo w swoim sąsiedztwie nad reformy polityczne, ogranicza swoją skuteczność i sprzyja utrzymywaniu się obecnego układu, zamiast prowadzić do jego dezintegracji. W związku z tym Unia powinna umacniać swoją obecność w Libanie, przeznaczając większą pomoc techniczną i środki finansowe na reformy polityczne oraz wspierać oddolnie podmioty, które nie funkcjonują w ramach podziałów wyznaniowych.