Hipermobilność wielostawowa wśród studentów w przedziale wiekowym od 18-25 roku życia

Introduction: Joint hypermobility is an increased range of mobility. The prevalence isestimated at 10-30% for men and 20-40% for women. Joint hypermobility should be considerednot as a separate disease entity, but as a symptom of pathology in the structure of connectivetissue. A patient with hypermobility may struggle with chronic pain, fatigue, boweldisturbances, and other dysfunctions. The problem of hypermobility requires aninterdisciplinary approach.The Aim: Assessment of how many students have hypermobility and a comparison ofits frequency among students of physiotherapy and students of other medical faculties.Determining the awareness of hypermobility in the studied groups. Assessment of theknowledge of physiotherapy students and students with hypermobility about the activities thatshould be avoided in the case of joint hypermobility and the exercises that can be used.Assessment of the influence of the type of diet and medications taken on the occurrence ofhypermobility.Material and methods: The material was the results of research conducted among 80students of various medical faculties of the Jagiellonian University Medical College. Thesubjects were assessed for the presence of hypermobility using the Beighton scale, Brightoncriteria and an anonymous questionnaire.Results: As a result of the conducted analyzes, the following results were maintained:35% of physiotherapy students and 37.5% of students of other medical faculties hadhypermobility. The awareness of hypermobility was identical among students of physiotherapyand other medical faculties (7%). 41% of hypermobility students do not know what activitiesto avoid and what exercises they can use. 24% of the respondents declared that they had suchknowledge. 32.5% of physiotherapy students know what activities to avoid due tohypermobility, and 17.5% do not have such knowledge. 27.5% of physiotherapy students knowwhat exercises can be used in people with hypermobility, and 22.5% do not. After performingappropriate statistical tests it turned out that there is no relationship between the type of dietused / the use of antibiotics / the use of hormonal drugs and the occurrence of hypermobility(p> α).Conclusions: There were no differences between the field of study undertaken and thefrequency of hypermobility. The awareness of physiotherapy students about the presence ofhypermobility was as low as in the case of medical students. People with hypermobility most often do not know how to exercise properly and what activities to avoid. Physiotherapy studentshad such knowledge more often. There was no correlation between the type of diet, the intakeof antibiotics or hormonal drugs, and the occurrence of hypermobility.

Wstęp: Hipermobilność stawów to zwiększony zakres ruchomości, nadruchomośćstawowa. Częstość występowania szacuje się na 10-30% w przypadku mężczyzn i 20-40%w przypadku kobiet. Hipermobilność stawów należy rozpatrywać nie jako odrębną jednostkęchorobową, ale jako objaw patologii w strukturze tkanki łącznej. Pacjent z hipermobilnościąmoże zmagać się z przewlekłym bólem, zmęczeniem, zaburzeniami w pracy jelit i innymiproblemami. Hipermobilność wymaga interdyscyplinarnego podejścia.Cel pracy: Ocena występowania hipermobilności wielostawowej oraz porównanieczęstości występowania u studentów fizjoterapii oraz studentów innych kierunkówmedycznych. Określenie świadomości występowania hipermobilności w badanych grupach.Ocena wiedzy studentów fizjoterapii oraz studentów z hipermobilnością na temat aktywności,których należy unikać w przypadku nadruchomości stawów oraz ćwiczeń, które możnastosować. Ocena wpływu rodzaju diety oraz przyjmowanych leków na występowaniehipermobilności wielostawowej.Materiał i metody: Materiał stanowiły wyniki badań przeprowadzonych wśród 80studentów różnych kierunków medycznych CM UJ. Badani zostali ocenieni pod kątemwystępowania hipermobilności za pomocą skali Beightona, kryteriów Brightona orazkwestionariusza anonimowej ankiety.Wyniki: Z przeprowadzonych analiz uzyskano następujące wyniki: U 35% studentówfizjoterapii oraz 37,5% studentów innych kierunków medycznych wykazano hipermobilność.Świadomość występowania hipermobilności była identyczna wśród studentów fizjoterapiii innych kierunków medycznych (7%). 41% studentów z hipermobilnością nie wiedziało jakichaktywności unikać oraz jakie ćwiczenia mogą stosować. 24% badanych zadeklarowało, iżposiada taką wiedzę. 32,5% studentów fizjoterapii wiedziało jakich aktywności unikaćw związku z hipermobilnością, a 17,5% nie posiadało takiej wiedzy. 27,5% studentówfizjoterapii wykazywało wiedzę w zakresie ćwiczeń jakie można stosować u osóbz hipermobilnością, a 22,5% nie. Po przeprowadzeniu analiz statystycznych nie wykazanozwiązku między rodzajem stosowanej diety/stosowaniem antybiotyków/stosowaniem lekówhormonalnych, a występowaniem hipermobilności (p>α).Wnioski: Nie odnotowano różnic pomiędzy kierunkiem studiów, a częstościąwystępowania hipermobilności. Świadomość studentów fizjoterapii na temat występowaniau nich hipermobilności była tak samo niska jak w przypadku studentów kierunków medycznych. Osoby z hipermobilnością najczęściej nie wiedzą jak prawidłowo ćwiczyć orazjakich aktywności unikać. Studenci fizjoterapii częściej posiadali taką wiedzę. Nie wykazanozwiązku między rodzajem stosowanej diety, przyjmowaniem antybiotyków lub lekówhormonalnych, a występowaniem hipermobilności.