Parody in copyright law

Celem niniejszej pracy, składającej się z pięciu rozdziałów, jest omówienie instytucji parodii w polskim prawie autorskim.W rozdziale pierwszym przedstawiono językoznawczą analizę pojęcia parodii oraz form do niej zbliżonych, takich jak pastisz czy burleska. Rozdział drugi dotyczy polskiej regulacji dozwolonego użytku. Rozdział trzeci stanowi analizę umiejscowienia parodii w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych przed wprowadzeniem art. 29[1] oraz po wejściu tego przepisu w życie. W rozdziale czwartym zawarto rozważania na temat wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Johan Deckmyn, Vrijheidsfonds VZW przeciwko Helenie Vandersteen i in., C-201/13. Rozdział piąty natomiast dotyczy stosowania parodii w memach internetowych.

The aim of this thesis, consisting of five chapters, is to analyse the institution of parody in Polish copyright law.The first chapter discusses the term “parody” and similar forms, such as “pastiche” or “burlesque”, from a linguistic point of view. The second chapter concerns the regulation of the Polish equivalent of fair use. The third chapter is an analysis of placement of parody in the Act on Copyright and Related Rights before the introduction of Article 29[1] and after its coming into force. The fourth chapter consists of deliberations on judgment of the Court of Justice in case Johan Deckmyn, Vrijheidsfonds VZW v. Helena Vandersteen and others, C-201/13. The fifth chapter concerns the use of parody in Internet memes.