Terapia emolientowa u dzieci z atopowym zapaleniem skóry : badanie pilotażowe

Wprowadzenie: Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła i nawrotowa dermatoza zapalna cechująca się obecnością świądu oraz suchości skóry. Kluczowym czynnikiem decydującym o sukcesie terapeutycznym jest właściwa relacja chorego z lekarzem prowadzącym. Na każdym etapie terapii AZS zaleca się aplikowanie emolientów. Cel pracy: Ocena preferencji, przekonań oraz adherence opiekunów dzieci z AZS w zakresie zalecanej terapii emolientowej i ich związku z nasileniem objawów choroby u dzieci. Materiał i metody: Badanie ma charakter pilotażowy. Zgromadzono odpowiedzi pochodzące z anonimowych kwestionariuszy dotyczące preferencji, przekonań i adherence w zakresie emolientoterapii uzyskane od 50 rodziców dzieci chorych na AZS. Każdy opiekun dokonywał oceny świądu skóry u dziecka w skali wizualno-analogowej oraz stanu skóry dziecka. Porównanie zmiennych nominalnych wykonano za pomocą testu c2 lub 2-stronnego testu Fischera. Przy porównaniu grup posłużono się testem U Manna-Whitneya oraz testem Kruskala-Wallisa. Wyniki: Najczęściej wybieraną formą emolientu był płyn lub emulsja kąpielowa. Pozytywny wpływ emolientu na skórę dziecka obserwowało 39 opiekunów. Największy odsetek ankietowanych stosował emolienty 2 razy dziennie. Jako istotny czynnik przy wyborze emolientu wskazywano najczęściej nasilenie zmian. Opiekunowie, którzy zauważyli poprawę w zakresie stanu skóry i świądu skóry u dzieci, częściej preferowali emolienty w formie kremów i maści. Najważniejszym elementem emolientoterapii według większości uczestników badania było regularne stosowanie preparatów. Regularne stosowanie emolientów było istotnym czynnikiem związanym z poprawą stanu klinicznego. Wnioski: Preferencje oraz przekonania opiekunów mogą istotnie wpływać na adherence w terapii emolientowej AZS u dzieci i w konsekwencji na powodzenie leczenia. Współpraca lekarza i opiekunów chorego dziecka stanowi podstawę wypracowania zindywidualizowanego schematu terapeutycznego.