Praktyka medycznej pomocy w samobójstwie polega na zapewnieniu przez lekarza śmiertelnej dawki leku na żądanie pacjenta, który sam przyjmuje ów lek z zamiarem doprowadzenia do własnej śmierci. Umożliwienie świadczenia pomocy w samobójstwie przedstawicielom opieki medycznej, jak można się spodziewać, budzi poważne kontrowersje. Niniejszy artykuł jest przeglądem stanowisk w debacie o moralnej dopuszczalności i legalizacji samobójstwa z pomocą lekarza. Najpierw omówiona zostaje kwestia moralnej dopuszczalności samobójstwa w ogóle. Następnie rozważane jest pytanie, czy pomoc w samobójstwie, które nie budzi obiekcji moralnych, jest przynajmniej nieraz moralnie usprawiedliwiona, oraz, jeśli tak, to czy w takich dozwolonych moralnie przypadkach powinni jej udzielać lekarze. Następnie przedstawione zostają argumenty za oraz przeciw legalizacji pomocy w śmierci w szerokim sensie, czyli zarówno medycznie wspomaganego samobójstwa, jak i dobrowolnej eutanazji.