Peri hēdonēs, that is, about pleasure in "Nicomachean Ethics" (VII 11-14) : the exegetical study

The book "Peri hēdonēs, that is, About Pleasure in Nicomachean Ethics (VII 11-14). The Exegetical Study" is devoted to the analysis of selected sections of the treatise on pleasure, that is, NE VII 11-14. It tries to show that Aristotle's refutation of anti-hedonistic views is largely immanent and the proposed definition of pleasure in the chapter 12 does not necessarily reflect Aristotle's position on the nature of pleasure. This is also the expression of dialectics and aporeticism, that is, Aristotle's strategy of solving philosophical problems. Indeed, Aristotle's solution becomes another inspiration to further study the problem of pleasure.

W monografii "Peri hēdonēs, czyli o przyjemności w Etyce nikomachejskiej (VII 11-14) Arystotelesa. Studium egzegetyczne" znajduje się autorskie tłumaczenie traktatu o przyjemności (EN VII 11-14) oraz egzegeza wybranych jego ustępów, na podstawie której zostaje wykazane, że przedstawiona w traktacie krytyka poglądów antyhedonistycznych ma charakter krytyki immanentnej oraz że pogląd na naturę przyjemności, wyrażony przez Arystotelesa w definicji przyjemności w VII 12, nie odzwierciedla jego stanowiska w tej kwestii. W badanym traktacie, podobnie jak w innych dziełach Corpus Aristotelicum, mamy do czynienia z aporetyką i dialektyką, czyli stosowaną przez Arystotelesa strategią rozwiązywania problemów filozoficznych. Wysunięte przez Stagirytę zarzuty w odniesieniu do poglądów antyhedonistycznych oraz refutacja legitymujących je argumentów służy przede wszystkim skrytykowaniu procesualnej (od genesis) teorii przyjemności, a energetyczna (od energeia) teoria przyjemności, nakreślona w analizowanym traktacie, zasadniczo nie odzwierciedla stanowiska Arystotelesa w kwestii przyjemności.