Methods for assessing the antioxidant potential of selected natural substances.

Together with the growing interest in the search for natural antioxidants, there is also a growing demand for methods for assessing their antioxidant activity. The aim of this theoretical work was to review the most commonly used assays for determining the antioxidant activity of natural substances, with particular emphasis on compounds from the group of polyphenols: resveratrol, catechins, quercetin, kaempferol and caffeic acid. These methods are based on a single electron transfer (SET) or hydrogen atom transfer (HAT) reactions. The SET methods include, among others analysis using the DPPH (2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl), DMPD (dimethyl-4-phenylenediamine) and ABTS (2,2'-azino-bis(3-ethylbenzothiazoline-6-sulfonic acid)) radical, as well as Folin–Ciocalteu reagent (FCR), ferric reducing antioxidant power (FRAP) and cupric reducing antioxidant capacity (CUPRAC) assays. In turn, HAT techniques include total radical-trapping antioxidant parameter (TRAP), oxygen radical absorbance capacity (ORAC) and crocin bleaching assay (CBA). Electrochemical, chromatographic and electron paramagnetic resonance (EPR) spectroscopy methods also prove useful in determining antioxidant activity. However, none of these analysis can be considered universal. Therefore, several different methods need to be used to obtain the best possible results for in vivo conditions.

Wraz ze wzrostem zainteresowania poszukiwaniem przeciwutleniaczy pochodzenia naturalnego, rośnie również zapotrzebowanie na metody oceny ich aktywności antyoksydacyjnej. Celem niniejszej pracy był przegląd najczęściej stosowanych technik wykorzystywanych w ocenie aktywności przeciwutleniającej substancji naturalnych, ze szczególnym uwzględnieniem związków z grupy polifenoli: resweratrolu, katechin, kwercetyny, kemferolu i kwasu kawowego. Metody te oparte są na reakcji przeniesienia pojedynczego elektronu SET (ang. single electron transfer) lub przeniesienia atomu wodoru HAT (ang. hydrogen atom transfer). Wśród metod SET wyróżnić można m.in. analizę z rodnikiem DPPH (2,2-difenylo-1-pikrylhydrazyl), DMPD (dimetylo-4-fenylenodiamina), ABTS (2,2’-azobis(3-etylobenzotiazolino-6-sulfonian)) lub odczynnikiem Folina-Ciocalteu (FCR), jak również ocenę zdolności redukowania jonów żelaza (FRAP) i miedzi (CUPRAC). Do technik HAT należą z kolei oznaczanie całkowitej zdolności zmiatania wolnych rodników (TRAP), metoda zmiatania rodników peroksylowych (ORAC) i test odbarwienia krocyny (CBA). W określaniu aktywności antyoksydacyjnej przydatne okazują się również metody elektrochemiczne, chromatograficzne i spektroskopia elektronowego rezonansu paramagnetycznego (EPR). Żadna z tych analiz nie może być jednak uznana za uniwersalną. Dlatego w celu uzyskania wyników jak najlepiej odnoszących się do warunków in vivo, konieczne jest wykorzystanie kilku różnych metod.