Epilepsy is a chronic disease of the brain characterized by an enduring (i.e., persisting) predisposition to generate seizures, unprovoked by any immediate central nervous system insult, and by the neurobiological, cognitive, psychological, and social consequences of seizure recurrences.The aim of this study was to optimize the dosing strategy of valproate (valproic acid + sodium valproate; product Depakine Chrono®) in patients with documented epilepsy, treated in the outpatient clinic or the ward of Neurology in The John Paul II Specialist Hospital in Krakow. The clinical-pharmacokinetic analysis was conducted based on data extracted from medical records of 35 patients aged 20-71 years with diagnosed focal (49%) and generalized (14%) idiopathic epilepsy, focal symptomatic epilepsy (14%) and other types of epilepsy (23%). The drug dose optimization was performed based on routinely monitored steady-state plasma concentrations (Cssmin) of valproate in patients 0,5 h prior to administering the following dose (steady state).Results of conducted analyses revealed that with the dosage of valproate (8,2-40,8 mg/kg/day) 71% of analyzed patients achieved therapeutic values of Cssmin (50-100 mg/l), 26% of patients - subtherapeutic (Cssmin < 50 mg/l) and 3% of patients - potentially toxic (Cssmin >100 mg/l). Calculated values of pharmacokinetic parameters (Vd = 31,6-58,3 l; CL=0,47-3,22 ml/min/kg; t0,5 = 7,7-60,4 h) were characterized by significant interindividual variability with the following factors affecting their values: sex, comorbidities, other medication use and medication non-adherence to prescribed dosing regimens. The conducted dose-optimization of valproate resulted in 9 patients requiring an increase in dose (from 16 to 240%) and 1 patient requiring a decrease (by 50%).In summary, it can be concluded that therapeutic monitoring of valproate seeks to achieve improvement of clinical outcomes, avoid toxicity, and reduce the cost of pharmacological therapy. These goals can be achieved by taking inter- and intraindividual variability into account that impacts the pharmacokinetics of the drug.
Padaczka jest przewlekłą chorobą mózgu charakteryzującą się trwałymi (tj. utrzymującymi się) predyspozycjami do generowania napadów, niesprowokowanymi przez jakiekolwiek bezpośrednie obrażenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz neurobiologicznymi, poznawczymi, psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami nawrotów napadów.Celem pracy była optymalizacja dawkowania walproinianu (kwas walproinowy+walproinian sodu; preparat Depakine Chrono®) u pacjentów z udokumentowaną padaczką, leczonych w Poradni lub w Oddziale Neurologicznym Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.Analizę kliniczno-farmakokinetyczną dokonano na podstawie informacji pochodzących z kart historii choroby 35 pacjentów w wieku od 20 do 71 lat ze zdiagnozowaną padaczką idiopatyczną ogniskową (49%) oraz uogólnioną (14%), naczyniową ogniskową (14%) i innym rodzajem padaczki (23%). Optymalizację dawkowania stosowanego leku przeprowadzono na podstawie wyników rutynowego monitorowania stężeń minimalnych (Cssmin) walproinianu w surowicy chorych 0,5 h przed podaniem kolejnej dawki (stan stacjonarny). Wyniki przeprowadzonych analiz wykazały, że przy stosowanym dawkowaniu walproinianu (8,2-40,8 mg/kg/doba) u 71% badanych chorych uzyskano terapeutyczne wartości Cssmin (50-100 mg/l), natomiast u 26% chorych subterapeutyczne (Cssmin < 50 mg/l), a u 3% chorych potencjalnie toksyczne (Cssmin >100 mg/l). Obliczone wartości parametrów farmakokinetycznych (Vd = 31,6-58,3 l; CL=0,47-3,22 ml/min/kg; t0,5 = 7,7-60,4 h) charakteryzowały się dużym międzyosobniczym zróżnicowaniem, a czynnikami wpływającymi na ich wartości była płeć, towarzyszące choroby, inne stosowane leki oraz nie przestrzeganie zaleceń lekarza w zakresie dawkowania leku. Przeprowadzona optymalizacja dawkowania walproinianu wykazała, że u 9 chorych wskazane było zwiększenie dawki (od 16 do 240%), natomiast u 1 chorego obniżenie dawki (o 50%).W podsumowaniu można stwierdzić, że monitorowanie terapeutyczne walproinianem ma na celu poprawę stanu klinicznego chorego, uniknięcie toksyczności i zmniejszenie kosztów leczenia farmakologicznego. Warunki te mogą być spełnione poprzez uwzględnienie w dawkowaniu znacznej zmienności między- i wewnątrzosobniczej, które wpływają na farmakokinetykę tego leku.
