The phonological skills of bilingual preschool children speaking Polish and Ukrainian in Poland

The extent of quantitative and qualitative differences in phonological development between bilingual children and their monolingual counterparts remains unresolved, especially with regard to typologically related languages. The current study used a comparative research design to examine the phonological skills of preschool children speaking Polish and Ukrainian, a pair of Slavic languages hitherto unexplored in this context. It involved 57 typically-developing children aged 4;0-6;0, i.e. 18 bilingual children speaking Polish and Ukrainian in Poland, 19 monolingual Polish children in Poland and 20 monolingual Ukrainian children in Ukraine. The qualitative and quantitative analyses of data collected through single word elicitation tests involved between-group comparisons of bilingual and monolingual children’s speech and within-group comparisons of the bilingual children’s phonological systems. Results paint a complex picture of bilingual phonological development with mostly typical patterns, a strong crosslinguistic influence, and rare processes which are difficult to interpret. Authors hypothesise that such general patterns of phonological process use might be typical of bilingual development involving typologically-related and geographically close languages. Findings underscore the need to assess bilingual children in all their languages and dialects. Errors which cannot be interpreted through either rules of normal development or crosslinguistic interaction could be a sign of disorder.

Zagadnienie jakościowych i ilościowych różnic w rozwoju fonologicznym dwujęzycznych oraz ich jednojęzycznych równieśników jest problemem nierozstrzygniętym, zwłaszcza w kontekście języków zbliżonych ze sobą typologicznie. Niniejsza publikacja prezentuje badanie, służące analizie rozwoju fonologicznego dwujęzycznych dzieci przedszkolnych, mówiących po polsku i ukraińsku, czyli niezbadanych pod tym kątem języków słowiańskich. W badaniu wzięło udział 57 dzieci w wieku od 4;0-6;0 - 18 z nich to dzieci dwujęzyczne z Polski, 19 to dzieci jednojęzyczne z Polski i 20 to dzieci jednojęzyczne z Ukrainy. W badaniu użyto kwestionariuszy obrazkowych za pomocą których zebrano realizacje dzieci. Wyniki badania pokazały dwujęzyczny rozwój fonologiczny w większości z użyciem typowych wzorców, silnymi wpływami międzyjęzykowymi i rzadkimi procesami, które były trudne do interpretacji. Autorzy wysunęli hipotezę, iż ogólny rozwój fonologiczny dzieci dwujęzycznych może opierać się na typowych wzorcach, zwłaszcza między językami podobnymi do siebie. Badanie potwierdziło również konieczność dwujęzycznego badania dzieci. Błędy, które nie są zinterpretowane jako typowe dla rozwoju albo wynikające z kontaktu językowych mogą być objawem zaburzenia.