An individual or collective nature of the right to keep and bear arms under the Second Amendment : an analysis of the jurisprudence of the Supreme Court of the United States of America

One of the few countries where universal access to guns is guaranteed at constitutional level is the United States of America. The Second Amendment to the Constitution provides a legal basis for the possession of guns. Despite the seemingly simple wording of the provision, it is one of the more controversial and discussed in both doctrine and case-law. One of the fundamental questions is whether the right granted by the Second Amendment is an individual right or a right related to the functioning of the militia (collective right). The Supreme Court of the United States has bent over the analysis of this right only a few times. From the judgments decided in the twenty-first century, a picture emerges of an individual's right to carry guns, which is not absolute and subject to a number of restrictions.

Jednym z nielicznych państw, gdzie powszechny dostęp do broni palnej zagwarantowany jest na poziomie konstytucyjnym, są Stany Zjednoczone Ameryki. Druga Poprawka do Konstytucji stanowi podstawę prawną posiadania broni. Mimo na pozór prostego brzmienia przepisu, jest on jednym z bardziej kontrowersyjnych i dyskutowanych zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie. Jedną z podstawowych wątpliwości jest kwestia, czy prawo przyznane Drugą Poprawką jest prawem jednostki, czy prawem związanym z funkcjonowaniem milicji (prawem kolektywnym). Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych nie dokonywał zbyt często analizy tego prawa. Z orzeczeń wydanych w dwudziestym pierwszym wieku wyłania się obraz indywidualnego prawa do posiadania broni, które nie jest absolutne i podlega wielu ograniczeniem.