The picture of time in solitude : "The Noose" by Wojciech Jerzy Has

Autor, powołując się na teorie Erwina Panofsky’ego i Maurice'a Merleau-Ponty’ego przywołuje problem możliwości artystycznej transcendencji kina, jego zdolności do zapanowaniem nad materialnością przedstawianego świata. Według Frąca wizualność Pętli W.J. Hasa przybliża ów film do nieprzekraczalnej granicy, za którą medium filmowe miałoby mieć pełną optyczną władzę nad rzeczywistością, nad materialną tożsamością przedmiotów. Autor próbuje też przełożyć te teorie na fundamentalny sens Pętli jakim jest traumatyczne przeżywanie czasu w absolutnym odczuwaniu samotności.