Sanctions in the reactive policy to the Ukrainian crisis of the United States and the European Union in 2014-2020

Niniejsza praca dotyczy miejsca, roli i znaczenia sankcji w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych oraz Unii Europejskiej w reagowaniu na konflikt na Ukrainie. Sankcje widziane są w stosunkach międzynarodowych jako instrument prawny, ale także instrument faktyczny polityki podmiotów tych stosunków. Jako narzędzie komunikacji, środki ograniczające aktywność drugiej strony dotykają wielu elementów polityki międzynarodowej. Występują w różnych reżimach organizacyjnych, podlegają różnym systemom prawnym, realizują szeroki wachlarz funkcji.Celem pracy jest próba identyfikacji różnic pomiędzy reżimami sankcyjnymi Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej oraz ocena ich skuteczności oraz użyteczności widzianej z perspektywy innych dostępnych środków polityki międzynarodowej. Zdaniem autora wynikają one w szczególności z różnic w systemach politycznych obu organizacji politycznych, postrzegania środowiska międzynarodowego, percepcji sankcji w arsenale środków reagowania oraz własnej strategii bezpieczeństwa.USA i Unia nałożyły sankcje w reżimach autonomicznych na podmioty związane z Rosją. Ich struktura i zasięg oddziaływania na Rosję jest jednak różny. Unia nadal dysponuje przestrzeniami w drabinie eskalacyjnej, którą mogłaby wykorzystać nacisku na Moskwę, posiada potencjalnie silniejsze niż USA mechanizmy oddziaływania, w szczególności gospodarcze. W komentarzach wskazuje się na możliwość pozbawienia Rosji dostępu do systemu rozliczeniowego SWIFT. USA są w swojej polityce sankcyjnej wobec Rosji bardziej zaawansowane i doświadczone, szybciej reagują na naruszenia, co wynika z ich systemu polityczno-ustrojowego. Unijne sankcje wynikają z kompromisu, są wynikiem jednomyślności państw członkowskich. Jest to wartość dodana tych sankcji, ale jednocześnie istnieje ryzyko, że będą one przedmiotowo okrojone i spóźnione. Są one w Unii niestety obchodzone przez podmioty prywatne, korzystające niejednokrotnie z pomocy państwowej. Źle nakierowane osłabiają wiarygodność całej polityki sankcyjnej.

This master's thesis concerns the place, role and significance of sanctions in the foreign policy of the United States and the European Union in responding to the conflict in Ukraine. Sanctions are seen in international relations as a legal instrument but also a factual instrument of the policy of the subjects of these relations. As a communication tool, measures restricting the activity of the other party touch upon many elements of international politics. They operate in various organizational regimes, are subject to various legal systems, and perform a wide range of functions.The aim of the study is to attempt to identify the differences between sanction regimes of the United States and the European Union and to assess their effectiveness and usefulness viewed from the perspective of other available means of international policy. According to the author they result, in particular, from the differences in the political systems of both political organizations, the perception of the international environment, the perception of sanctions in the arsenal of response measures and their own security strategy.The U.S. and the EU have imposed sanctions under autonomous regimes on entities linked to Russia. However, their structure and the scope of their influence on Russia varies. The EU still has room in the escalation ladder which it could use to put pressure on Moscow, it has potentially stronger mechanisms of influence than the U.S., especially economic ones. The comments indicate that Russia may be deprived of access to the SWIFT settlement system. The USA is more advanced and experienced in its sanctions policy towards Russia, it reacts faster to violations, which, as indicated, results from its political and systemic system. EU sanctions result from a compromise, they are the result of unanimity among the member states. This is the added value of these sanctions, but at the same time there is a risk that they will be subject to reduction and delayed. Unfortunately, they are circumvented in the EU by private entities, often using state aid. Badly targeted, they weaken the credibility of the entire sanctions policy.