Tytuł pozycji:
Artysta, aktywista, autobiograf, autoetnograf. Wybrane projekty Daniela Rycharskiego jako performanse i ich ślady
- Tytuł:
-
Artysta, aktywista, autobiograf, autoetnograf. Wybrane projekty Daniela Rycharskiego jako performanse i ich ślady
An Artist, an Activist, an Autobiographer, an Autoethnographer. To Trace a Number of Projects by Daniel Rycharski as Performances
- Autorzy:
-
Pawlak, Jakub
- Słowa kluczowe:
-
Daniel Rycharski, artywizm, autobiografia, autoetnografia, performans autobiograficzny, performans autoetnograficzny, tożsamość indywidualna, tożsamość kolektywna, wspólnota estetyczna
Daniel Rycharski, artivism, autobiography, autoethnography, autobiographical performance, autoethnographic performance, individual identity, collective identity, aesthetic community
- Język:
-
polski
- Dostawca treści:
-
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
-
Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
This thesis is an attempt to present a number of projects by a Polish artist Daniel Rycharski as autobiographical and autoethnographic performances.The first chapter provides the sociological and philosophical framework as well as the definitions of the main analytical categories. Drawing from both Judith Butler’s philosophy and Erving Goffman’s sociology, I explore then the traces of the artist’s autobiographical performances (‘Zapładnianie’, ‘Oblubienica’, ‘Do czego mnie matka urodziła’, ‘Tablica’, ‘Walentynki / Środa Popielcowa’).The second chapter gives an insight into the philosophy of Jacques Rancière, therefore extending the theoretical framework. Further in this chapter, I examine the traces of the artist's autoethnographic performances ("Opieka rodzinna", "Multimedialne strachy na dziki i ptaki", "Wyspa", "Pokrywy", "Różańce").
Niniejsza praca magisterska stanowi próbę przedstawienia wybranych projektów polskiego artysty Daniela Rycharskiego jako performansów autobiograficznych i autoetnograficznych. W pierwszym rozdziale zarysowuję socjologiczny i filozoficzny kontekst moich rozważań, a także definiuję wykorzystane w pracy kategorie analityczne. Łącząc język filozoficzny Judith Butler i język socjologiczny Ervinga Goffmana, przeprowadzam także analizę śladów performansów autobiograficznych artysty ("Zapładnianie", "Oblubienica", "Do czego mnie matka urodziła", "Tablica", "Walentynki / Środa Popielcowa").W drugim rozdziale poszerzam kontekst filozoficzny, wprowadzając teorię Jacques'a Rancière'a. W tym rozdziale analizuję również ślady performansów autoetnograficznych artysty ("Opieka rodzinna", "Multimedialne strachy na dziki i ptaki", "Wyspa", "Pokrywy", "Różańce").