Analiza opinii oraz poziomu wiedzy lekarzy i pielęgniarek oddziałów intensywnej terapii na temat terapii daremnej

Wstęp: Dzięki rozwojowi współczesnej medycyny istnieją coraz lepsze możliwości leczenia, w wyniku czego życie ludzkie zostaje przedłużone. Temat godnej śmierci, postaw teoretycznych terapii uporczywej oraz sposobu jej realizacji budzi wiele kontrowersji. W 2014 roku powstały wytyczne realizacji koncepcji leczenia daremnego w oddziałach intensywnej terapii pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Küblera. Personel ochrony zdrowia podczas kontaktu z osobami umierającymi odczuwa wiele negatywnych emocji. Cel pracy: Celem pracy było poznanie, analiza i porównanie opinii, wiedzy lekarzy oraz pielęgniarek oddziałów intensywnej terapii na temat prowadzenia terapii daremnej u osób dorosłych.Materiał i metody: Materiał do badania został zebrany w okresie listopad 2020 r. – styczeń 2021 r. Badaniem objęto 151 osób, w tym 100 pielęgniarek/pielęgniarzy i 51 lekarzy pracujących w oddziałach intensywnej terapii. Badanie przeprowadzono za pomocą metody sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety, składającego się z 29 pytań. Analizę przeprowadzono za pomocą programu SPSS Statistics oraz pakietu Office.Wyniki: Analiza statystyczna wykazała, że większość badanych posiada przeciętny poziom wiedzy z zakresu terapii daremnej (62,3%). W grupie lekarzy poziom wiedzy był wyższy (mediana 11,34) niż w grupie pielęgniarskiej (mediana 8,14). Wśród najczęściej występujących u badanych emocji powstających po podjęciu decyzji o zaprzestaniu leczenia pacjentów wymieniono: smutek (55,4%), bezradność (44,6%), bezsilność (44,6%), ulgę (30,7%) i żal (17,8%). Wnioski: Na podstawie dokonanej analizy wynika, że personel medyczny w niedostatecznym stopniu zna i rozumie pojęcie terapii daremnej. Należy częściej mówić o problemie uporczywej terapii na studiach, konferencjach i wykładach. Lekarze wykazują większą wiedzę na temat terapii daremnej niż personel pielęgniarski. Wśród najczęstszych czynników determinujących prowadzenie terapii daremnej na pierwszym miejscu znalazł się strach i obawa przed konsekwencjami prawnymi. Wiele negatywnych emocji powstających u personelu ochrony zdrowia podczas pracy z ludźmi umierającymi, zabieranie ich do domu, może z czasem doprowadzić do powstania wypalenia zawodowego.

Introduction: Because of the development of medicine, there are better and better treatment options due to which human life is extended. The topic of a dignified death, the theoretical attitudes of persistent therapy and the method of its implementation raise a lot of controversies. In 2014, guidelines for the implementation of the concept of futile treatment in intensive care units were created, edited by prof. dr hab. Andrzej Kübler. Healthcare Staff experience many negative emotions during contact with dying people. Aim of the study: The study aimed to recognize, analyze and compare the opinions and knowledge of doctors and nurses of intensive care units on the topic of futile therapy in adults.Material and methods: The material for the study was collected between November 2020 and January 2021. The study involved 151 people, including 100 nurses and 51 doctors working in intensive care units. The study was conducted using the diagnostic survey method using the proprietary questionnaire consisting of 29 questions. The analysis was performer using SPSS Statistics and the Office suite.Results: Statistical analysis showed that most of the respondents had an average level of knowledge in the topic of futile therapy (62.3%). In the group of doctors, the knowledge level was higher (median 11.34) than in the nursing group (median 8.14). Among the most common emotions occurring in the respondents, arising after the decision to discontinue treatment, the following were mentioned: sadness (55.4%), helplessness (44.6%), powerlessness (44.6%), relief (30.7%) and regret ( 17.8%).Conclusions: The analysis shows that the medical staff does not sufficiently know and understand the concept of futile therapy. One should talk more about the problem of persistent therapy in studies, conferences and lectures. Doctors are more knowledgeable about futile therapy than nurses. Among the most common factors determining the conduct of futile therapy, fear and concern of legal consequences are in the first place. Many of the negative emotions that health professionals develop when working with dying people, taking them home, can lead to burnout over time.