The thesis undertakes the topic of various faces of migrant identity in novels with a strong position in World Literature: „The Satanic Verses” by S. Rushdie, „Bieguni” by O. Tokarczuk, „The Childhood of Jesus”, „The Schooldays of Jesus”, „The Dedth of Jesus” by J. M. Coetzee and „Exit West” by M. Hamid.The author includes texts in migratory novels and globalization novels (D. Kołodziejczyk), world novels (D. Damrosch) and „born-translated” novels (R. Walkowitz).She uses the concepts of identity as a task to be performed (Z. Bauman), „translated identity" (S. Rushdie, O. Tokarczuk), „mongrel identity" (S. Rushdie, M. Hamid) and the theory of translation (L. Venuti, E . Apter) to characterize the subjectivity of selected migrant heroes.She focuses primarily on the mobility paradigm, the typification of migrants (refugee, tourist, nomad), the description of their „contaminated" languages and the metaphorization of migration as rebirth.She comes to the conclusion that migration transit funds the emergence of multi-name, decentralized, deterritorialized, hybrid and changeable identities inherent in a permanent "translatio", because meaning is constantly transformed in meetings with others, and it is impossible to settle in one identity category.Moreover, displacement is not associated with destroying or replacing, but adding and merging; what is "national", "native", "local" with what is "world", "global", "foreign".
W pracy został podjęty temat różnych postaci tożsamości migranckiej w powieściach o ugruntowanej pozycji w literaturze światowej: „Szatańskie wersety” S. Rushdiego, „Bieguni” O. Tokarczuk, „Dzieciństwo Jezusa”, „Lata szkolne Jezusa” i „Śmierć Jezusa” J. M. Coetzeego oraz „Drzwi na Zachód” M. Hamida. Autorka zalicza teksty do powieści migracyjnych i powieści globalizacji (D. Kołodziejczyk), powieści światowych (D. Damrosch) oraz „born-translated novel” (R. Walkowitz). Wykorzystuje koncepty: tożsamości jako zadania do wykonania (Z. Bauman), „tożsamości przetłumaczonej” (S. Rushdie, O. Tokarczuk), „tożsamości skundlonej” (S. Rushdie, M. Hamid) oraz teorię przekładu (L. Venuti, E. Apter) do scharakteryzowania podmiotowości wybranych bohaterów-migrantów. Skupia się przede wszystkim na paradygmacie mobilności, typizacji migrantów (uchodźca, turysta, nomada), opisie ich „skażonych” języków oraz metaforyzacji migracji jako ponownych narodzin. Dochodzi do wniosków, że tranzyt migracyjny funduje powstanie wieloimiennych, zdecentralizowanych, zdeterytorializowanych, hybrydalnych i zmiennych tożsamości, tkwiących w permanentnym „translatio”, bowiem znaczenie stale podlega przekształceniom w spotkaniach z innymi, a zadomowienie się w jednej kategorii tożsamościowej jest niemożliwe. Ponadto przemieszczeniu nie towarzyszy niszczenie czy zastępowanie, ale dodawanie i scalanie; tego, co „narodowe”, „rodzime”, „lokalne” z tym, co „światowe”, „globalne”, „obce”.
