Penelopa w poezji nowogreckiej XX wieku

In my paper I focus on the well-known Greek mythical as well as literary figure, known mainly from Homer’s Odyssey, Odysseus’ faithful wife, Penelope. Attention is given to the interpretation of the Homeric prototype in Modern Greek 20th century poetry. The successive metamorphoses of the image of Penelope are traced in Nikos Kazantzakis’ The Odyssey, Yiannis Ritsos’ Penelope’s Despair, Katerina Anghelaki-Rooke’s Says Penelope, Kyriakos Charalambides’ Penelope Recognizes Odysseus, Penelope’s Odysseusand Pandelis Boukalas’ Penelope. The analysis shows ambiguous attitude to the traditional image of Penelope and tendency of Modern Greek poets to demythologize her and to show the scene of anagnorisis in Homer‘s Odyssey in modern context as well as with more psychological probability.

Nowogrecka tradycja literacka i stosunek greckich pisarzy do dziedzictwa antycznego wymykają się jednoznacznym klasyfikacjom i nie dają się łatwo umieścić w nurcie dwudziestowiecznej literatury europejskiej. Celem artykułu jest próba ukazania cząstki tej specyfiki na przykładzie recepcji postaci Penelopy z Homerowej Odysei, a zwłaszcza sceny rozpoznania Odysa przez jego małżonkę (Od. XXIII) w poezji nowogreckiej XX wieku. Kolejno przedstawione wiersze (Kazantzakis, Ritsos, Angelaki-Rouk, Charalambidis, Boukalas) pozwalają nie tylko prześledzić innowacje w zakresie samego motywu na gruncie greckim, lecz także dostrzec ślady procesu zmiany stosunku współczesnych Greków do dziedzictwa antyku na przestrzeni kilku dziesięcioleci XX wieku.