This Bachelor thesis focuses on the role of emotions in the language learning process, and emphasises the importance of humour and elements of surprise in the process of information memorisation and motivation to study. It also illustrates how these values are and can be nurtured in the classroom. In the first part, different definitions and classifications of emotions, feelings and moods are discussed, highlighting how complex phenomena they are. The topic of external and internal stimuli, motivation itself and types of engagement, creativity and humour in general are raised, also the elements of surprise, shocking information and stress are compared. The second chapter focuses on concepts in terms of learning itself: the sorts of processes involved, learning theories, goals, effects and results, and the impact of age-appropriate humour and unexpected themes on these processes. The third section describes how humour and controversial topics of discussion should be promoted in the classroom as something valuable to be taught by a competent person and worthy of students' attention. One finds out how this works in reality - are taboos such as cultural differences being addressed, or do teachers prefer to avoid certain subjects by withdrawing from creating a friendly place for debate, depriving pupils of the opportunity to express their views and arguments freely and to become accustomed to different parts of expressions such as vulgarities, jokes and sexual undertones? Is it worth bringing up these issues in lessons at all, or is it inappropriate? Perhaps it would be beneficial for students to learn and understand such phrases in a foreign language? This publication seeks to answer these and similar sorts of questions. It also includes examples of polysemous jokes with ambiguous words, the understanding of which in a given context may indicate good knowledge of the language and proper use of humour. The final, fourth chapter offers suggestions for the humorous design of lessons with the help of various materials and techniques, such as jokes, idioms, proverbs and rhymes, vocabulary games, using movement and stimulating as many senses as possible, memes, flashcards and drawings, coursebooks with funny pictures and dialogues, online applications, as well as the incorporation of cultural resources such as books, films and TV series (with interlanguage subtitles or transcriptions) or computer games. Despite many scientific works on the subject, taking into account students' emotions in the learning process is still neglected, which results in a lack of motivation to act and worse learning outcomes. This issue is worth considering, as awareness of the beneficial influence of emotions, the use of surprising and humorous elements in various life situations ought to be raised.
Diese Bachelorarbeit beschäftigt sich mit der Rolle von Emotionen im Sprachlernprozess und betont die Bedeutung von Humor und Überraschungselementen im Prozess des Einprägens von Informationen und der Motivation zum Lernen. Sie veranschaulicht auch, wie diese Werte im Klassenzimmer gefördert werden und genutzt werden können. Im ersten Teil werden verschiedene Definitionen und Klassifizierungen von Emotionen, Gefühlen und Stimmungen diskutiert, wobei deutlich wird, wie komplex diese Phänomene sind. Externe und interne Reize, die Motivation selbst und Arten des Engagements, Kreativität und Humor im Allgemeinen werden thematisiert, auch die Elemente des Überraschens, der schockierenden Information und des Stresses werden verglichen. Das zweite Kapitel fokussiert auf Konzepte in Bezug auf das Lernen selbst: die Art der beteiligten Prozesse, Lerntheorien, Ziele, Effekte und Ergebnisse sowie die Auswirkungen von altersgerechtem Humor und unerwarteten Inhalten auf diese Prozesse. Der dritte Abschnitt beschreibt, wie Humor und kontroverse Themen im Klassenzimmer als etwas Wertvolles, das von einer kompetenten Person vermittelt werden sollte und das die Aufmerksamkeit der Schüler verdient, vermittelt werden sollten. Man erfährt, wie dies in der Realität funktioniert - werden Tabus wie kulturelle Unterschiede angesprochen, oder ziehen es die Lehrer vor, bestimmte Themen zu vermeiden, indem sie sich zurückziehen, um einen freundlichen Raum für Diskussionen zu schaffen und den Schülern die Möglichkeit zu entziehen, ihre Ansichten und Argumente frei zu äußern und sich an verschiedene Teile von Ausdrücken wie Vulgaritäten, Witze und sexuelle Untertöne zu gewöhnen? Lohnt es sich überhaupt, diese Themen im Unterricht anzusprechen, oder ist es unangebracht? Wäre es vielleicht vorteilhaft für die Schüler, solche Formulierungen in einer Fremdsprache zu lernen und zu verstehen? Die vorliegende Studie versucht, diese und ähnliche Fragen zu beantworten. Sie enthält auch Beispiele für polyseme Witze mit mehrdeutigen Wörtern, deren Verständnis in einem bestimmten Kontext auf gute Sprachkenntnisse und den richtigen Gebrauch von Humor hinweisen kann. Das abschließende vierte Kapitel bietet Vorschläge für die humorvolle Gestaltung des Unterrichts mit Hilfe verschiedener Materialien und Techniken, wie z.B. Witze, Redewendungen, Sprichwörter und Reime, Wortschatzspiele, Einsatz von Bewegung und Anregung möglichst vieler Sinne, Memes, Karteikarten und Zeichnungen, Lehrbücher mit lustigen Bildern und Dialogen, Online-Anwendungen sowie die Einbeziehung kultureller Ressourcen wie Bücher, Filme und Fernsehserien (mit intersprachlichen Untertiteln oder Transkriptionen) oder Computerspiele. Trotz vieler wissenschaftlicher Arbeiten zu dieser Problematik wird die Berücksichtigung der Emotionen der Schüler im Lernprozess immer noch vernachlässigt, was zu einer mangelnden Handlungsmotivation und schlechteren Lernergebnissen führt. Dieses Thema ist eine Überlegung wert, da das Bewusstsein für den positiven Einfluss von Emotionen, den Gebrauch von überraschenden und humorvollen Elementen in verschiedenen Lebenssituationen geweckt werden sollte.
Niniejsza praca licencjacka skupia się na roli emocji w procesie nauki języków obcych, a także podkreśla ważność humoru oraz zaskoczenia w procesie zapamiętywania informacji oraz motywacji. Pokazuje też jak pielęgnowane są oraz jak mogą być te wartości na lekcjach. W pierwszej części omówione zostały różne definicje i klasyfikacje emocji, uczuć i nastroju, podkreślając jak skomplikowanym są one zjawiskiem. Poruszony został temat bodźców zewnętrznych i wewnętrznych, samej motywacji i rodzajów zaangażowania, kreatywności i humoru w ogóle, a także porównane zostały elementy zaskoczenia, szokujące informacje i stres. Drugi rozdział koncentruje się na koncepcjach już pod względem samego uczenia się: rodzajach zachodzących procesów, teoriach uczenia się, celach, efektach i wynikach, a także wpływie dostosowanego odpowiednio do wieku uczniów humoru i zaskakujących treści na te procesy. Trzeci rozdział opisuje jak należy promować humor i kontrowersyjne tematy dyskusji w klasie jako coś wartościowego, co powinno być nauczane przez kompetentną osobę i warte uwagi uczniów. Dowiadujemy się, jak to wygląda w rzeczywistości - czy poruszane są tematy tabu, takie jak różnice kulturowe, czy też nauczyciele wolą omijać pewne tematy rezygnując z dyskusji, pozbawiając uczniów możliwości swobodnego wyrażania swoich poglądów i argumentacji, a także oswajania się z różnymi rodzajami wypowiedzi, np. wulgaryzmami, żartami bądź podtekstami o zabarwieniu seksualnym? Czy w ogóle warto poruszać te kwestie na zajęciach, czy nie jest to aby nieodpowiednie? A może przyniosłoby to uczniom wiele korzyści jeśli chodzi o naukę i rozumienie wyrażeń w języku obcym? Praca ta stara się odpowiedzieć na te i inne tego typu pytania. Zawiera również przykłady żartów polisemicznych z dwuznacznymi wyrazami, których zrozumienie w danym kontekście świadczyć może o dobrej znajomości języka i odpowiedniego zastosowana humoru. W ostatnim, czwartym rozdziale znajdują się propozycje dla humorystycznego ukształtowania lekcji za pomocą różnego rodzaju materiałów i technik, takich jak żarty, powiedzenia i rymowanki, gry i zabawy ze słownictwem, za pomocą ruchu i oddziaływając na jak największą ilość zmysłów, memy i fiszki i rysunki, podręczniki z zabawnymi obrazkami i dialogami, aplikacje internetowe, a także sięganie do zasobów dzieł kultury takich jak książki, filmy i seriale (z napisami międzyjęzykowymi bądź transkrypcjami) czy też gry komputerowe.Mimo wielu prac naukowych dotyczących tej problematyki, uwzględnienie emocji uczniów w procesie uczenia się jest nadal zaniedbywane, co skutkuje brakiem motywacji do działania i gorszymi wynikami w nauce. Zagadnienie to jest warte rozważenia, gdyż należy podnosić świadomość dobroczynnego wpływu emocji, wykorzystywania elementów zaskoczenia i humoru w różnych sytuacjach życiowych.
