Memory vandalism : Holocaust and unethical practices of new media users

Eighty years after World War II, when communicative memory (shaped by history bystanders) fades and the influence of cultural memory (saved in various devices and rituals) grows, the tragic experience of Shoah is shaped more and more around an image mediated by literature, art and the media. The subject of this study is memory vandalism - intentional, but also resulting from uncontrolled technology and media practices that offend the memory of Holocaust victims and deviate from generally accepted social, communication and cultural customs. Being aware of upcoming mass digital amnesia, the question about historical awareness of the young generation and common trivialisation of the past seems justified. This time also causes a reflection on the contemporary memory culture shaped by the strongly influencing media and the values of the (post)consumer society.

Osiemdziesiąt lat po wybuchu drugiej wojny światowej, kiedy wygasa pamięć komunikacyjna - kształtowana przez naocznych świadków historii, a zbiorową wyobraźnią zaczyna władać pamięć kulturowa - utrwalona w materialnych nośnikach i rytuałach, tragiczne doświadczenie Shoah w coraz większym stopniu opiera się na obrazie zapośredniczonym przez literaturę, sztukę i media elektroniczne. Tematem opracowania jest wandalizm pamięciowy - intencjonalne, a także wynikające z niekontrolowanej technologii, praktyki medialne znieważające pamięć o ofiarach nazistowskich zbrodni i uwłaczające ogólnie przyjętym normom społecznym, komunikacyjnym i kulturowym. U progu masowych cyfrowych amnezji uzasadnione wydaje się bowiem pytanie o wrażliwość historyczną młodego pokolenia, a także coraz powszechniejszą trywializację przeszłości. Ten czas skłania także do refleksji nad współczesną kulturą pamięci - podporządkowaną logice silnie oddziałujących mediów i wartościom społeczeństwa (post)konsumpcyjnego.