Filmowe reprezentacje ostatniej wieczerzy jako locus theologicus (trzy wizje biblijnej sceny)

The cinematic scenes of the Last Supper were treated as a challenge to visual theology. As the Last Supper, which in the films about Jesus of Nazareth (and, of course, the gospels) is the culmination (and also a turning points as an event ending Jesus` earthly activity), it is possible to see the essence of the theological message of films referring to the gospel in its presentation. The scenes of the Last Supper from three films were subjected to a comparative analysis, each of which is an individual director`s vision. These are The King of Kings (1961) by Nicholas Ray, The Passion of the Christ (2004) by Mel Gibson and The Thorn of God (2015) by Óscar Parra de Carrizosa. The selection criterion was the weight given in the films to the scenes of the Last Supper and their mutually diverse representations. It has been shown how the established new transmission of visual theology modifies the meanings determined by classical theology, basically not deviating from the framework set by it.

Filmowe sceny Ostatniej Wieczerzy zostały potraktowane jako wyzwanie dla teologii wizualnej. Jako że Ostatnia Wieczerza, która w filmach o Jezusie z Nazaretu (i oczywiście ewangeliach) stanowi punkt kulminacyjny (i zarazem zwrotny jako wydarzenie kończące ziemską działalność Jezusa) to można w jej przedstawieniu dopatrzeć się kwintesencji teologicznego przesłania filmów nawiązujących do ewangelii. Analizie porównawczej zostały poddane sceny Ostatniej Wieczerzy z trzech filmów, z których każdy stanowi indywidualną wizję reżyserską. To Król Królów (1961) Nicholasa Raya, Pasja (2004) Mela Gibsona i Cierń Boga (2015) Óscara Parry de Carrizosy. Kryterium doboru stanowiła waga nadana w filmach scenom Ostatniej Wieczerzy i ich zróżnicowane wzajemnie przedstawienia. Wykazano, jak ustanowiony nowy przekaz teologii wizualnej modyfikuje sensy wyznaczone przez teologię klasyczną, zasadniczo nie odbiegając od ram przez nią wyznaczonych.