Tylko słabość czy już choroba? : Zabłocki - poeta o polskim zaniechaniu

The paper focuses on several poems by Franciszek Zabłocki (or more precisely: poems unanimously attributed to this poet), written during the session of the Great Sejm and in various ways: using irony, but also the language proper to sharp name satire - referring to the phenomenon that due to their content could be seen in terms of a disease that consumed the elite of the Republic of Poland. This disease is an omission. The ways of thinking and (dis)acting behind this word are shown by Zabłocki as part of the penetrating diagnosis of the Polish reality of the last decades of the 18th century, characteristic of this writer, as well as in the perspective of the resulting threats to both Polish statehood and the morale of society.

Autor tekstu koncentruje się na kilku wierszowanych utworach Franciszka Zabłockiego (a ściślej: wierszach zgodnie przypisywanych temu poecie), powstałych w czasie obrad Sejmu Wielkiego i na różne sposoby - z wykorzystaniem ironii, ale też języka właściwego ostrej satyrze imiennej - odnoszących się do zjawiska, które w związku z ich treścią można by postrzegać w kategoriach choroby trawiącej ówczesne elity Rzeczpospolitej. Ta choroba to zaniechanie. Kryjące się za tym słowem sposoby myślenia i (nie)postępowania Zabłocki ukazuje tyleż w ramach - charakterystycznej dla tego pisarza - przenikliwej diagnozy rodzimej rzeczywistości ostatnich dekad XVIII wieku, ile w perspektywie wynikających z nich zagrożeń zarówno dla polskiej państwowości, jak i morale społeczeństwa.