Selfie-feminism, as a modern way of emancipation. Analysis of a concept which uses the image of the body in protest against patriarchal power strategies

Przedmiot niniejszej pracy stanowi analiza zjawiska, jakim jest selfie-feminizm. W pierwszych rozdziałach rozprawy, zamierzam zdefiniować tę koncepcję oraz dokonać szerszego omówienia selfie-feminizmu na gruncie polskim. W badaniach posłużę się dokonaniami artystek, które w ramach swojej działalności wykorzystują swoją cielesność oraz przestrzeń wirtualną, a przede wszystkim aplikację, jaką jest Instagram. Będą nimi między innymi: Zofia Krawiec, Iwona Demko, Alicja Gąsiewska i Agata Zbylut. Następnie zanalizuję twórczość Ewy Partum, Natalii LL oraz Marii Pinińskiej-Bereś, uznawanych za inicjatorki polskiej sztuki feministycznej, jednocześnie wskazując na analogię pomiędzy obieranymi przez nie strategiami, a działaniami selfie-feministek. Kolejną część pracy poświęcę na opracowanie kluczowych dla selfie-feminizmu konceptów, takich jak „Sad girl theory” („Teoria smutnej dziewczyny”), którego źródła dopatruję się w historii Szekspirowskiej Ofelii oraz „Sick woman theory” („Teoria chorej kobiety”), mającej według mnie związki z wprowadzonym przez Julię Kristevę pojęciem abjektu. Końcowe rozdziały przedstawiać będą problematykę kreowania kobiecej tożsamości. Moim badaniom wciąż towarzyszyć będą rozważania na temat sztuki wizualnej (odniosę się między innymi do twórczości amerykańskiej artystki Cindy Sherman), jak również istotna dla krytyki feministycznej, a zainicjowana przez Laurę Mulvey idea „male gaze”, czyli „męskiego spojrzenia”. Zwieńczeniem mojej pracy będą podsumowanie i końcowe wnioski.

The subject of this thesis is to analyze the phenomenon of self-feminism. In the first chapters of the paper, I intend to define this concept, make a wider discussion of self-feminism and focuse on Polish scene. In the research I will use the accomplishments of artists who use their body and virtual space as a part of their activities and most often they choose Instagram. They will be among others: Zofia Krawiec, Iwona Demko, Alicja Gąsiewska and Agata Zbylut. Then I will analyze the works of Ewa Partum, Natalia LL and Maria Pinińska-Bereś, considered to be the initiators of Polish feminist art, at the same time pointing to the analogy between their strategies and the actions of self-feminists. The next part of the thesis will be a discussion of the key concepts for selfie-feminism, such as "Sad girl theory", whose origin I see in the story of Shakespeare's Ophelia and "Sick woman theory", which I think is related to the concept of abject introduced by Julia Kristeva. The final chapters will present the problems of creating a woman's identity. My research will still be accompanied by reflections on visual art (I will refer, inter alia, to the works of American artist Cindy Sherman), as well as the idea of ​​"male gaze", initiated by Laura Mulvey, which is important for feminist oriented criticism. The culmination of my work will be a summary and final conclusions.