The foreign policy of the United States toward Central and Eastern Europe from 1993 to 2009

Koniec zimnej wojny stanowił nowy początek zarówno dla sposobu formułowania celów i środków amerykańskiej polityki zagranicznej, jak i dla sposobu budowania architektury bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej. Celem niniejszej pracy jest wyjaśnienie, za pomocą teorii podejmowania decyzji (FPA) oraz teorii preferencji, sposobu formułowania amerykańskiej polityki zagranicznej wobec państw Europy Środkowo-Wschodniej w latach 1993-2009. Podstawowym wnioskiem z pracy jest fakt, że polityka zagraniczna USA wobec tego regionu jest formułowana nie jako cel sam w sobie, a raczej biorąc pod uwagę szerszy kontekst administracji amerykańskiej w polityce krajowej i zagranicznej. Zależnie od tego kontekstu, skuteczność kreowania relacji państw regionu ze Stanami Zjednoczonymi opiera się na relacjach z różnymi szczeblami amerykańskiej administracji.

The end of the Cold War was the new beginning for formulating goals and means of the American foreign policy, but also for building new security architecture in Central and Eastern Europe. Using the theory of foreign policy (FPA) and the theory of preferences, this thesis seeks to clarify how the american foreign policy toward Central and Eastern Europe 1993-2009 is formulated. The main conclusion of the thesis is that the american foreign policy is never formulated as a goal in itself, but rather by reference to the broader strategy in domestic and international politics. Depending on the context, the efficiency of creating relationship with the US by the states of the region is based on effective relations with officials at various levels in the US administration.