Praktyki re-interpretacji pieśni ludowych w wybranych tekstach kultury XXI wieku

The aim of the paper is to identify, describe and analyse main patterns of reinterpretations of Polish folk-songs in three contemporary texts of culture: a theatre performance "Do DNA" by Ewa Kaim and music albums "Requiem ludowe“ by Adam Strug and “Ej, se ino Tyrli, Tyrli“ by Piotr Majerczyk. Theoretical framework of the paper emerged on intersections of postcolonial studies, heritage studies and memory studies. In the first chapter the author presents the pattern of “differentiation“ i.e. the complexity of various Polish identities that affect our society today. The second chapter shows the pattern of “homogenization“ that is based on conservative, essentialist and hegemonic narratives about Polishness. The third chapter is focused on "locality" – the author elaborates here ways of "re-use" of folk-songs in terms of the concept of palimpsest and the diversity of traditions

Celem niniejszej pracy jest rozpoznanie, opisanie i przeanalizowanie praktyk re-interpretacji pieśni ludowych na przykładzie trzech wybranych tekstów kultury XXI wieku. Przedmiotem analizy jest przedstawienie teatralne (,,Do DNA” w reż. Ewy Kaim) i płyty muzyczne (,,Requiem ludowe” Adama Struga oraz ,,Ej, se ino Tyrli, Tyrli” Piotra Majerczyka), które czerpią z pieśni ludowych. Wykorzystane zostały do tego narzędzia krytyki postkolonialnej, studiów nad dziedzictwem oraz studiów nad pamięcią. Pierwsza praktyka ,,różnicowania” polega na ukazywaniu złożoności procesów, które wpływają na polskie tożsamości dzisiaj. Druga praktyka ,,ujednolicania” odnosi się do esencjalnych i zawłaszczających narracji, które dokonują konserwatywnego przechwycenia, upraszczając myślenie o polskościach. Trzecia zaś, skupiona na wspólnotach lokalnych, umożliwia tworzenie interpretacji-palimpsestów w odniesieniu do zróżnicowania tradycji.