Źródła i dogmatyczny charakter zgody dzierżyciela dobra prawnego wyłączającej odpowiedzialność karną

Praca zawiera rozważania dotyczące dwóch aspektów związanych ze zgodą dzierżyciela dobra prawnego wywołującą skutek w postaci wyłączenia odpowiedzialności karnej, obejmując próbę wskazania źródeł obowiązywania niniejszej instytucji w polskim porządku prawnym oraz określenia jej charakteru w odniesieniu do struktury przestępstwa, a także konstrukcji norm sprzężonych. Jako pierwsze analizie zostają poddane przepisy części szczególnej kodeksu karnego, w których zostało zawarte wprost wysłowione znamię zgody. W dalszej kolejności rozważania koncentrują się na typach czynu zabronionego, w których mimo braku zawarcia w warstwie deskryptywnej znamienia zgody dzierżyciela, wywołuje ona skutki poprzez dekompletację innych znamion wprost określonych w przepisie prawnokarnym, przez co może ona zostać ujęta jako znamię dorozumiane, możliwe do wyinterpretowania w warstwie dyrektywnej. Jako ostatnia zostaje podjęta próba odnalezienia alternatywnego źródła instytucji, najpierw jako znamię wywodzone z innych dorozumianych znamion związanych z przesłankami pierwotnej legalności czynu, a więc ataku na dobro prawne oraz naruszenia reguł postępowania z dobrem prawnym, a następnie jako okoliczność wtórnie wyłączająca bezprawność, czyli jako kontratyp.

The thesis contains considerations on two aspects related to the consent of the possessor of a legal good causing the effect of exclusion of criminal responsibility, including an attempt to indicate the sources of this institution in the Polish legal order and to determine its nature in relation to the structure of the crime, as well as the construction of conjugated norms. Firstly, the analysis focuses on the provisions of the special part of the Penal Code, in which the meaning of consent is directly expressed. Subsequently, the analysis focuses on the types of offences, where despite the lack of a descriptive element of the user's consent, it produces effects by decompleting other elements explicitly set out in the criminal law provision, so that it can be regarded as an implicit element, which can be interpreted in the directive layer. As the last one, an attempt is made to find an alternative source of the institution, first as a characteristic derived from other implied characteristics connected with the prerequisites of the primary legality of the act, i.e. the attack on a legal good and the violation of rules of conduct with a legal good, and then as a circumstance which secondarily excludes unlawfulness, i.e. as a countertype.