The assessment of using the principles of urinary incontinence prevention by perimenopausal women

Wstęp: Okres okołomenopauzalny wiąże się z występowaniem wielu czynników ryzyka nietrzymania moczu. Problem ten jest powszechny wśród kobiet w tym czasie i znacząco obniża jakość ich życia. Wiedza na temat prewencji oraz leczenia nietrzymania moczu jest niewystarczająca, dlatego należy wdrażać edukację kobiet w tym zakresie. Podnoszenie świadomości na temat profilaktyki nietrzymania moczu i znaczenia codziennych nawyków może przyczynić się do zmiany stylu życia i poprawić funkcjonowanie kobiet w okresie okołomenopauzalnym.Cel pracy: Celem pracy była ocena poziomu znajomości zasad profilaktyki nietrzymania moczu oraz ich zastosowania w codziennym funkcjonowaniu kobiet w okresie okołomenopauzalnym oraz ocena podejmowanych zmian nawyków po wdrożeniu interwencji edukacyjnej.Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 49 kobiet: 14 w grupie bez nietrzymania moczu i 35 w grupie z nietrzymaniem moczu. Uczestniczki wypełniały 2 ankiety wysyłane drogą elektroniczną zawierające kwestionariusze IQ, UDI-6, IIQ-7 i autorskie pytania. Po uzupełnieniu pierwszej ankiety brały udział w zdalnym spotkaniu edukacyjno-instruktażowym o nietrzymaniu moczu, jego czynnikach ryzyka i profilaktyce. Druga ankieta była wypełniana 2 tygodnie po spotkaniu.Wyniki: Na początku badania, poziom wiedzy o nietrzymaniu moczu był niski (poniżej 50% punktów w IQ w obu grupach) Po udziale w spotkaniu wynik kwestionariusza IQ (p=0,001) wzrósł istotnie w obu grupach. Kobiety zaczęły prawidłowo ćwiczyć mięśnie dna miednicy (p=0,007 w grupie bez nietrzymania moczu; p=0,001 w grupie z nietrzymaniem moczu). Zaczęły wdrażać nawyki w ramach profilaktyki (nawyki toaletowe, dieta, ergonomia dźwigania, zmian pozycji, postawa ciała). Ponad 80% kobiet z każdej z grup nie rozmawiało o inkontynencji z lekarzem, a żadna nie korzystała z prelekcji oraz z konsultacji u fizjoterapeuty uroginekologicznego. Wnioski: Udział w spotkaniu instruktażowo-edukacyjnym spowodował wzrost poziomu wiedzy i wdrażanie w codzienne funkcjonowanie zasad profilaktyki nietrzymania moczu przez kobiety w okresie okołomenopauzalnym. Kobiety chcą poszerzać swoją wiedzę i uważają to za istotne, a najchętniej skorzystałyby z indywidualnego spotkania z fizjoterapeutą uroginekologicznym. Podsumowując, organizowanie interwencji edukacyjnych wśród kobiet w okresie okołomenopauzalnym jest niezbędne, aby zwiększać ich świadomość w zakresie nietrzymania moczu.

Introduction: The perimenopause is associated with many risk factors for urinary incontinence. This problem is common among women at this time and significantly reduces the quality of life. Knowledge about the prevention and treatment of urinary incontinence is insufficient, therefore, education of women in this area need to be implemented. Raising awareness about the prevention of urinary incontinence and the importance of daily habits can contribute to lifestyle changes and improve the functioning of perimenopausal women.The aim: The aim of the study was to assess knowledge of the principles of urinary incontinence prevention and their using in the daily life of perimenopausal women, as well as to assess the changes in habits after the educational intervention.Material and methods: The study involved 49 women: 14 in the group without urinary incontinence and 35 in the group with urinary incontinence. Participants completed 2 online questionnaires which included IQ, UDI-6, IIQ-7 questionnaires and author’s questions. After completing the first questionnaire, they participated in an online educational session about urinary incontinence, its risk factors and prevention. A second questionnaire was completed 2 weeks after session.Results: At the beginning, the level of the knowledge about urinary incontinence was low (less than 50% of IQ points in both groups) After educational session, the result of the IQ questionnaire increased (p=0,001) in both groups. Women started to train pelvic floor muscles properly (p=0,007 in the group without incontinence; p=0,001 in the incontinence group). They started to implement preventive habits (toilet habits, diet, ergonomics of lifting, changing positions, body posture). Over 80% of women from each group have never talked to a doctor about incontinence and none of them took an opportunity to talk an urogynecological physiotherapist.Conclusions: Participation in the educational session resulted in an increase of the level of knowledge and the implementation of the principles of urinary incontinence prevention in perimenopausal women in everyday functioning. Women want to expand their knowledge and consider it important, and would most likely benefit from an individual meetings with an urogynecological physiotherapist. In conclusion, educational sessions for perimenopausal women are necessary to increase their awareness of urinary incontinence.