Leczeniem chirurgicznym otyłości zajmuje się chirurgia bariatryczna. Pośród dostępnych metod w bariatrii, dużą popularność zyskała metoda rękawowej resekcji żołądka, która obecnie stanowi największy odsetek wykonywanych operacji bariatrycznych. Każdy zabieg operacyjny niesie za sobą ryzyko powikłań, a w przypadku rękawowej resekcji żołądka jednym z najpoważniejszych i wciąż stanowiących wyzwanie w leczeniu jest nieszczelność zespolenia prowadząca do powstania przewlekłych przetok, w tym przetoki żołądkowo-skórnej. Brak jest algorytmów leczenia tego typu powikłań, ale pośród dostępnych metod często wybierana jest endoskopowa terapia podciśnieniowa oraz samorozprężalna proteza przełykowa.Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku pacjentki z przewlekłą przetoką żołądkowo - skórną będącą późnym powikłaniem zabiegu bariatrycznego, sformułowanie diagnoz pielęgniarskich, opracowanie planu opieki, jego realizacja, ocena podjętych działań, a także ocena jakości życia pacjentki. W niniejszej pracy zastosowano metodę studium przypadku. Przedstawiono w niej opis 40-letniej pacjentki przyjętej na oddział chirurgiczny celem diagnostyki w kierunku podejrzenia przewlekłej przetoki żołądkowo - skórnej i leczenia po potwierdzeniu diagnozy. Technikami badawczymi był wywiad, obserwacja, analiza dokumentacji medycznej, pomiar parametrów życiowych. Wykorzystano narzędzia takie jak kwestionariusz wywiadu, notes, długopis, aparat fotograficzny, historia choroby, karta gorączkowa, karta indywidualnych zleceń lekarskich, karta indywidualnej opieki pielęgniarskiej, sfigmomanometr, termometr, pulsoksymetr.W wynikach dokonano oceny stanu biopsychospołecznego z trzech hospitalizacji pacjentki na oddziale oraz przedstawiono plan opieki nad pacjentką i jego realizację. U pacjentki zastosowano leczenie EndoVAC oraz samorozprężalną protezą przełykową. Głównymi dolegliwościami pacjentki w trakcie pierwszej hospitalizacji był ból, nudności i obniżony nastrój, na których wyeliminowaniu skupiono się podczas opieki. W opiece nad pacjentką uwzględniono także zmniejszenie ryzyka powikłań związanych z wkłuciem obwodowym, centralnym, raną oraz prowadzeniem żywienia pozajelitowego. Pacjentka została wypisana z oddziału z prawidłowo gojącą się przetoką. Druga hospitalizacja spowodowana była narastającymi dolegliwościami, natomiast trzecia była zaplanowana w celu usunięcia protezy. Dokonano także oceny jakości życia pacjentki. Zastosowane metody leczenia miały wpływ na wystąpienie dolegliwości bólowych i nudności. Długość hospitalizacji i brak wsparcia skutkowały obniżeniem nastroju pacjentki. W dokonanej ocenie jakości życia wyraźnie widoczna była zależność, że im lepszy był stan zdrowia, tym wyższa była ocena jakości życia.
Bariatric surgery is the surgical treatment of obesity. Among the available methods of bariatric surgery sleeve gastrectomy has gained great popularity and currently accounts for the largest percentage of bariatric surgeries performed. Every surgical procedure carries a risk of complications and in the case of sleeve gastrectomy one of the most serious and still challenging is anastomotic leakage leading to the formation of chronic fistulas including gastrocutaneous fistula. There are no treatment algorithms for this type of complication but among the available methods endoscopic negative pressure therapy and self-expandable stent are often chosen.The aim of this study was to present a case report of a patient with chronic gastrocutaneous fistula as a late complication of bariatric surgery, to formulate nursing diagnoses, to develop a care plan and implement it, to evaluate the actions taken and to assess the patient's quality of life.A case study method was used in this study. It presents a case description of a 40-year-old female patient admitted to the surgical ward for diagnosis of suspicion of chronic gastroschisis fistula and treatment after confirmation of the diagnosis. The research techniques were interview, observation, analysis of medical records, measurement of vital signs. The tools used were interview questionnaire, notebook, pen, camera, medical history, temperature chart, individual medical orders card, individual nursing care card, sphygmomanometer, thermometer, pulse oximeter.The results included an assessment of the biopsychosocial status from the patient's three hospitalizations in the ward and the patient's care plan and its implementation. The patient was treated with EndoVAC and a self-expanding stent. The patient's main complaints during the first hospitalisation were pain, nausea and low mood, the elimination of which was the focus of care. Patient care also included reducing the risk of complications related to peripheral venous catheter, central venous catheter, wound and total parenteral nutrition. The patient was discharged from the unit with a properly healing fistula. The second hospitalisation was due to increasing complaints, while the third one was planned to remove the prosthesis. The patient's quality of life was also assessed.The applied treatment methods had an impact on the occurrence of pain and nausea. The length of hospitalisation and lack of support resulted in a decrease in the patient's mood. In the quality of life assessment, it was clearly visible that the better the state of Health was, the higher the quality of life was.
