Aktywizm klimatyczny - od solidarności do współczesności. Antropologiczne studium przypadku.

In the following work, I would like to present the phenomenon of climate activism, which has become more and more visible in public space for nearly five years. We often forget about the activities of people associated with "Solidarność" in the 1980s, which were also intended to improve the quality of the environment. The problem of climate change also began to interest anthropologists, so the question arose: how can anthropology help? This problem was dealt by people such as Linda H. Connor and Richard Wilk. I was inspired to write this work by an event organized by the Solidarity Network Association "CLIMATIC SOLIDARNOŚĆ" organized in the series "About Solidarność. Conversations of generations” together with the Museum of Krakow. The situational analysis proposed by Adele Clarke seemed the most appropriate method to analyze this meeting, because the most important elements that make up the climate movement are the people who create it - individual and collective actors. "Solidarność" and the "Wolność i Pokój" Movement tried to create a new world in the 1980s, today the Youth Climate Strike, Extinction Rebellion and independent people set themselves this task. To describe their experiences, the most appropriate method seems to be the biographical method, which allows for a more empowered approach to the respondents and gains an increasingly stronger position in social sciences.

W poniższej pracy chciałabym zaprezentować zjawisko aktywizmu klimatycznego, które od blisko pięciu lat staje się coraz bardziej widoczne w przestrzeni publicznej. Często przy tym zapominamy o działaniach osób związanych z „Solidarnością” w latach 80. XX wieku, które również miały za zadanie poprawić jakość środowiska. Problem zmian klimatu zaczął również interesować antropologów, więc pojawiło się pytanie: jak antropologia może pomóc? Tym problemem zajęły się między innymi takie osoby jak Linda H. Connor oraz Richard Wilk. Do napisania tej pracy zainspirowało mnie wydarzenie organizowane przez Stowarzyszenie Sieć Solidarności „SOLIDARNOŚĆ KLIMATYCZNA” organizowane w cyklu „O Solidarności. Rozmowy pokoleń” wraz z Muzeum Krakowa. Do analizy tego spotkania najbardziej odpowiednią metodą wydała mi się analiza sytuacyjna zaproponowana przez Adele Clarke, ponieważ najważniejszymi elementami tworzącymi ruch klimatyczny są osoby, które go tworzą – indywidualni i kolektywni aktorzy. „Solidarność” oraz Ruch „Wolność i Pokój” starały się stworzyć nowy świat w latach 80., dzisiaj to zadanie wyznaczył sobie Młodzieżowy Strajk Klimatyczny, Extinction Rebellion oraz niezależne jednostki. Do opisu ich przeżyć najbardziej odpowiednia wydaje mi się metoda biograficzna, którą pozwala na bardziej upodmiotowione podejście do badanych i uzyskuje coraz silniejszą pozycję w naukach społecznych.