Civil liability of ecclesiastical juridical persons on the basis of Article 430 of the Civil Code for the damages caused by paedophilic acts perpetuated by the clergy.

The question of tort liability for damages is undoubtedly one of the most significant areas in the study of civil law. Its social importance and its impact on interpersonal relations were particularly highlighted in the 1980s, when scandalous cases of sexual abuse by clergy of the Catholic Church began to be widely covered by the media in European countries and also in the United States.Undoubtedly, it can be said that current legal systems provide protection in the sphere of individual sexual freedom and criminal liability for its violation. However, for various reasons, intervention by means of public law instruments does not always provide victims with a sense of justice, nor does it guarantee financial compensation for the psychological damage suffered as a result of the violation of the sphere of sexual freedom. The damage caused by sexual abuse takes the form of both non-pecuniary (mainly psychological damage) and material damage. Victims of sexual abuse, especially minors, face enormous burdens in terms of therapy costs, hospitalisation and other expenses incurred in order to restore a possible normal functioning in society. The aim of this work is to review Article 430 of the Civil Code as a possible basis for the liability of ecclesiastical legal persons for damage caused by their clergy. This paper was divided into seven chapters.

Problematyka deliktowej odpowiedzialności odszkodowawczej stanowi niewątpliwie jeden z najistotniejszych obszarów w nauce prawa cywilnego. Jej doniosłość społeczna oraz wpływ na stosunki międzyludzkie zostały w szczególności wyeksponowane w latach 80 ubiegłego wieku, gdy to skandaliczne przypadki nadużyć seksualnych przez duchownych kościoła katolickiego zaczęły być szeroko poruszane przez media państw Europejskich a także Stanów Zjednoczonych.Bez wątpienia można stwierdzić, że obecne systemy prawne zapewniają ochronę w sferze wolności seksualnej jednostki oraz karną odpowiedzialność za jej naruszenie. Z różnych jednak powodów interwencja przy użyciu instrumentów prawa publicznego nie zawsze zapewnia ofiarom poczucie sprawiedliwości ani nie gwarantuje rekompensaty finansowej doznanego uszczerbku psychicznego wywołanego naruszeniem sfery wolności seksualnej. Szkody powstałe w wyniku nadużyć seksualnych przybierają formę zarówno niemajątkową (głównie szkody psychiczne) jak i materialną. Ofiary przemocy seksualnej, a szczególnie małoletni, mierzą się z ogromnymi obciążeniami związanymi z kosztami terapii, hospitalizacji oraz innymi wydatkami ponoszonymi w celu przywrócenia możliwego normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Celem niniejszej pracy jest weryfikacja art. 430 k.c. jako możliwej podstawy odpowiedzialności kościelnych osób prawnych za szkody wyrządzone przez swoich duchownych. Praca podzielona została na siedem rozdziałów.