Characteristics of the relations of Manuel I the Great (1143-1180) with the West: raison detat or latinophilia?

The work entitled "Characteristics of the relations of Manuel I the Great (1143-1180) with the West: raison d'etat or latinophilia?" treats the issue of the Western policy of the Eastern Roman Emperor Manuel I Comnenus (1143-1180), who is regarded in the literature as a supporter of the West and a latinophile. To begin with, the author introduces the reader to the specific political reality of the Byzantine Empire during the reign of the first two Comnennes, with the reign of John II the Good (1118-1143) as the axis of the argument. The remainder of the work takes a closer look at Manuel's first geopolitical steps in his dealings with the Latins, where the Second Crusade takes centre stage. Subsequent chapters are devoted to the various western theatres of the emperor's operations. The reader will have the opportunity to trace Basileus' moves aimed not only at neutralising the threat from the West, while preventing the final isolation of the Roman empire, but also at seeking to secure and even extend the Byzantine sphere of influence into areas of Italy and the Balkans.

Praca pt. "Charakterystyka stosunków Manuela I Wielkiego (1143-1180) z Zachodem racja stanu, czy latinofilia?" traktuje o problematyce zachodniej polityki cesarza wschodniorzymskiego Manuela I Komnena (1143-1180), który w literaturze przedmiotu uchodzi za zwolennika zachodu i latinofila. Na początku autor wprowadza czytelnika do specyficznej rzeczywistości politycznej cesarstwa bizantyńskiego za czasów rządów dwóch pierwszych Komnenów, gdzie osią wywodu stało się panowanie Jana II Dobrego (1118-1143). W dalszej części pracy przybliżone zostały pierwsze geopolityczne kroki Manuela w jego kontaktach z Łacinnikami, gdzie kluczowe miejsce zajmuje druga wyprawa krzyżowa. Kolejne rozdziały poświęcone są poszczególnym zachodnim teatrom działań cesarza. Czytelnik będzie miał okazję prześledzić ruchy basileusa zmierzające nie tylko do zneutralizowania zagrożenia z Zachodu, przy jednoczesnym niedopuszczeniu do ostatecznej izolacji cesarstwa rzymskiego, ale również dążenie do zabezpieczenia, a nawet poszerzenia bizantyńskiej strefy wpływów na obszary Italii oraz Bałkanów.